img011 (29)

20 Homoseksualizm

miała jeden lnl> dwa epizody homoseksualne - nawet zakończone orgazmem - nie można nazwać homoseksualistą, jeżeli prowadzi ona heteroseksualne życie płciowe i nie odczuwa potrzeby dalszych kontaktów homoseksualnych.fTak więc homoseksualista co osoba, której pociąg płciowy'jest wyłącznie lub prawie wyłącznie skierowany do osób własnej płci i która wyłącznie lub prawie wyłącznie w ten sposób uzyskuje zadowolenie seksualne.

lak ścisła - i jak się wydaje właściwa - definicja homoseksualizmu odróżnia osobników homoseksualnych - a w ięc odczuwających pociąg do osób własnej płci - od osobników heteroseksualnych, a więc odczuwających pociąg płciowy do osób płci przeciwnej. Pozostaje jeszcze jedna grupa ludzi - poza zasięgiem wspomnianej definicji - która/odczuwa pociąg płciowy zarówno do osób płci męskiej, jak i żeńskiej i uzyskuje zadowolenie płciowe zarówno w kontaktach seksualnych z mężczyznami, jak i z kobietami. Osoby takie określamy mianem biseksualistów lub biseksualistek.

PODEJŚCIU IX) PROBLEMU HOMOSEKSUALIZMU

Podejście do problemu homoseksualizmu zmieniało się w zależności od epoki, warunków' kulturowych oraz społecznie zaakceptowanych norm zachowania. W dużym stopniu jest ono też uwarunkowane osobistym stosunkiem nie tylko do problemu homoseksualizmu (pojmowanego jako współżycie dwóch osób tej samej płci), ale też do problemów etycznych i kulturowych w ogóle.

Próba ujęcia w aspekcie ponadczasowym i ahisto-lycznym jakiegokolwiek zagadnienia, które wchodzi w zakres norm etycznych, jest niemożliwa. Dlatego problem homoseksualizmu będzie rozpatrywany przez autora w świetle doświadczeń i norm etycznych ostatnich dekad XX wieku. Zasadniczym jednak celem jest przedstawienie danych dotyczących wielu aspektów życia homoseksualnego i umożliwienie Czytelnikowi wyrobienia sobie na tej podstawie własnego sądu. Homoseksualizm jest jednym z tych problemów, na który prawie każdy ma sprecyzowany i zdecydowany pogląd, chociaż istotna znajomość faktów jest zwykle minimalna. Sąd ten opiera się najczęściej na tzw. opinii ogółu lub obserwacji pojedynczych faktów, z których wyprowadza się daleko idące uogólnienia. Zwykle są one zabarwione dużym ładunkiem emocjonalnym.

W żadnym kraju europejskim homoseksualizm nie jest obecnie karany - jeśli homoseksualistami są osoby dorosłe. Nie oznacza to jednak, że jest on społecznie akceptowany; w większości / nich jest jedynie tolerowany. Stwarza to homoseksualistom wiele problemów i odbija się jednocześnie na całości życia społecznego.

Problem homoseksualizmu, który w moim pojęciu należy rozpatrywać głównie w aspekcie psychologicznym i socjologicznym, musi być odniesiony do konkretnych warunków socjologicznych i kulturowych. Należy stwierdzić, że we współczesnej Polsce homoseksualiści nie podlegają bezwzględnej dyskryminacji prawnej. Również przepisy administracyjno-finansowe 7iie dyskryminują całkowicie na grzykląd dwóch wspólnie mieszkających osób. które mogą prawnie przeprowadzić postępowanie o wspólnocie majątkowej. Jednak ogólne nastawienie społeczeństwa do homo-seksualistów waha się od tolerancji do jawnej wrogości i brutalnych napaści. Najczęściej jest to stosunek lekko kpiący lub pogardliwy, deprecjonujący wartość osób uważanych za homoseksualistów. Związki homoseksualne są oceniane negatywnie, zarówno w kategoriach psychicznych, jak i psychologicznych, gdyż kryteria ich oceny są takie same, jak w stosunku do związków