img113 (3)

seksualnego, a jednocześnie popęd seksualny skłania do ciągłego podejmowania nowych kontaktów płciowych. U niektórych homoseksualistów ważny jest przypuszczalnie tównieź sam moment „podrywania" i zawierania znajomości. Wiąże się on przecież z przygodą, niebezpieczeństwem i ze swoistą atmosferą, która może odpowiadać danej osobie.

Jak stwierdził Westwood. promiskuityzm niektóiych homoseksualistów był jedynie przemijającą fazą życia, związaną z brakiem stałego partnera.

Publikacje na temat homoseksualizmu, ukazujące się w latach sześćdziesiątych, podobnie jak publikacje z lat uprzednich, często w przesadny sposób podkreślają ciągłą chęć zmiany partnera przez homoseksualistów. Tymczasem jak wykazały badania, szczególnie z ostatnich lat. obraz jest bardziej skomplikowany i niejednoznaczny.

Zakwestionowano również reprezentatywność badanych populacji homoseksualnych, jak również interpretację otrzymanych danych. Badania homoseksualizmu zwykle są prowadzone a lim wśród osób przebywających w zakładach zamkniętych karnych lub psychiatrycznych, albo lei na podstawie ankiet, przy czym zgłoszenie się i poddanie ankietowaniu zależy wyłącznie od woli homoseksualisty, czy też - mów iąc dokładnie - od jego gotowości ujawnienia się jako homoseksualista oraz chęci przedstawienia swoich problemów'. Obie te metody dają dość jednostronne wyniki.

Badania prowadzone w zakładach zamkniętych lub karnych, jak również wśród pacjentów z zaburzeniami psychiatrycznymi lub nerwowymi mają ten wyraźny minus, że dotyczą populacji bardzo wyselekcjonowanej. Badani zetknęli się z najbardziej przykrymi i ciemnymi stronami życia, nic więc dziwnego, że znajduje się w tej grupie wiele osób, których zarówno życie osobiste, jak i seksualne jest wypaczone. Również pacjenci zgłaszający się do psychiatrów lub seksuologów nie mogą być grupą reprezentatywną dla danej populacji, są to bowiem osoby wykazujące zaburzenia osobowości albo takie, któir nie potrafiły rozwiązać problemów osobistych i seksualnych. Nic więc dziwnego, że są wśród nich homoseksualiści, którzy nie potrafią nawiązać trwałych więzów uczuciowych z innym mężczyzną lub stale poszukują nowego partnera seksualnego. Spotyka się tam też wielu, którzy zdają sobie sprawę z tego. że nie są zdolni do nawiązania trwałego kontaktu z innym mężczyzną, gdyż każdy partner interesuje ich tylko podczas jednego spotkania. Są to najczęściej osoby nieszczęśliwe. Niektóre z nich zgłaszają się do lekarza z prośbą o wyleczenie ze skłonności homoseksualnych, gdyż mają nadzieję, że z kobietą będą potrafili nawiązać tiwały i niczym niezakłócony związek. Nie jest to. niestety, prawie nigdy możliwe, gdyż podłożeni frustracji jest przekonanie o istnieniu dwojakiego rodzaju seksu: brudnego - homoseksualnego, który wymaga zmiany partnera, i czystego - heteroseksualnego, połączonego ze stałą miłością do jednej partnerki.

Również ankiety prowadzone wśród homoseksualistów z populacji ogólnej nie dają całościowego obrazu populacji homoseksualnej. Chęć uczestniczenia w takich ankietach zdradzają najczęściej homoseksualiści, którzy nie mają ustabilizowanego życia osobistego tul) mają istotne problemy ze swoim homoseksualizmem. Najrzadziej zgłaszają się homoseksualiści żyjący w trwałym związku homoseksualnym, którzy obawiając się ujawnienia, oraz nie mając specjalnych problemów osobistych związanych ze swymi skłonnościami, nie widzą powodu, aby zgłaszać się na badanie, lego typu badania są też prawie zawsze omijane przez bisek-sualistów, szczególnie tych. którzy mają ustabilizowane zarówno życie małżeńskie, jak kontakty homoseksualne.