nowieniem wykonania tej pracy w domu dla rodziny. To już dążenie do tego, by stać się użytecznym. •
Celem praktycznym będzie przyrządzenie sałatki na przyjęcie rodziców. Rodzaje i kolejność czynności będą następujące:
—• przygotowanie stolików, narzędzi pracy, materiałów,
— przygotowanie, dżieci do pracy,
—; wykonanie pracy (krojenie, siekanie, przyprawianie, dekorowanie),
— likwidacja zajęcia,
— degustacja sałatki w czasie podwieczorku.
W pracach tego typu każde dziecko może wykonać wszystkie czynności; można też zastosować podział pracy. Na przykład przy każdym stoliku dzieci kroją inną jarzynę. Organizacja typu pierwszego jest słuszniejsza, gdyż warunki poznawcze są w niej większe. W grupie liczącej 25 dzieci dzielimy je na 5 zespołów, które po wytypowaniu dyżurnego przygotowują się do pracy, porządkując włosy, wkładając fartuszki, chusteczki na głowę, myjąc ręce. Z kolei dzieci przygotowują stanowiska pracy. Każdy z poszczególnych zespołów rozkłada ceratę na stoliku, kładzie deseczkę, na środku cztery noże, dwie miski (jedna z jarzynami do pokrajania, druga dla już pokrojonych). Jedno z dzieci miesza jarzyny drewnianą łyżką. W części końcowej dzieci dodają przyprawy uprzednio odmierzone przez nauczycielkę w ustalonej ilości (cukier, sól, oliwa, śmietana i inne) oraz dekorują sałatkę. W likwidacji zajęcia biorą udział dzieci z każdego stolika. W pierwszym etapie oddają noże, które należy przeliczyć, rezygnując z mycia ich przez dzieci. Powinny one natomiast zmyć deseczki, zmieść resztki jarzyn, wytrzeć na mokro ceratę, a sałatki ustawić na jednym ze stolików. Ostatnia czynność to