Ale już wkrótce teren tej pracy był dla niego niewystarczający. Przyjąwszy mandat poselski do pierwszej Dumy rosyjskiej, z właściwą sobie energją i zapałem zabrał się do studjowania prac budżetowych olbrzymiego imperjum rosyjskiego, w szczególności budżetu ministerstwa rolnictwa, którego w krótkim czasie stał się najlepszym znawcą. Energja jego znalazła ujście w utworzonym podczas wojny Centralnym Komitecie Obywatelskim, w szczególności zaś w ekspozyturze tegoż Komitetu, przeniesionej po zajęciu Warszawy przez Niemców do stolicy imperjum, gdzie podjął się Syzyfowej pracy opieki nad wielotysięczną rzeszą uchodźców z Polski.
Ale dopiero odzyskanie niepodległości pozwoliło mu rozwinąć w pełni niepospolite zalety jego bogatego umysłu. Na stanowisku ministra skarbu w pamiętnym dla Polski 1920 roku, zarówno jak i w tragicznych dla skarbu Polski okresach hyperinflacji przeprowadził nadzwyczajnym wysiłkiem reformę walutową i utworzył Bank Polski, zdobywając sobie w szeregu zasłużonych dla Polski mężów jedno z najpierwszych miejsc.
Po usunięciu się z widowni politycznej, poświęcił się całkowicie tak gorąco umiłowanej działalności pedagogicznej i pisarskiej, która znalazła swój wyraz w bogatej puściźnie naukowej. Nie bacząc na liczne prace i niepomyślny już wówczas stan zdrowia, gorąco się zajął działem polityki agrarnej w Encyklopedji. Nie dane mu było, niestety, doczekać się końca wydawnictwa, do którego duże przywiązywał znaczenie. —
Ś. p. Władysław Zawadzki był urodzonym naukowcem. W tym kierunku szły jego zamiłowania, właściwa mu ścisłość myślenia i znakomita pamięć, która mu w pracy była wielką pomocą.