Schładzanie
Schładzanie polega na obniżeniu temperatury tuszek w celu zahamowania rozwoju mikroflory oraz skierowania przemian biochemicznych w mięsie w pożądanym kierunku, gwarantującym uzyskanie pełnowartościowego i trwałego wyrobu.
Tempo spadku temperatury ciała w czasie schładzania zależy od:
- różnicy temperatury między tuszką a otaczającym środowiskiem
- stosunku powierzchni tuszki do jej objętości
- współczynnika przewidzenia ciepła z głębszych warstw ku powierzchni ciała (jest to zależne od składu chemicznego mięsa, zwłaszcza zawartości wody i tłuszczu)
- współczynnika przejmowania ciepła przez otaczające środowisko (zależnego od rodzaju, temperatury i szybkości krążenia środowiska oziębiającego).
W zależności od rodzaju środowiska, które odbiera ciepło rozróżnia się trzy metody schładzania:
o owiewowe (w środowisku powietrznym) umożliwia jednoczesne odprowadzenie ciepła i pary wodnej. Intensywność parowania wody z powierzchni tuszki zależy od wilgotności powietrza, stąd powinna być ona jak największa, by ograniczyć do minimum straty masy (tzw. wysuszkę).
Parametry schładzania owiewowego:
- temperatura (od 0 do-l°C),
- średnia prędkość przepływu (3-4 m/s)
- wilgotność względna powietrza (75-95%)
Zalety metody:
- uzyskany produkt jest suchy
- estetyczny wygląd (brak wycieków wody z krwią po zapakowaniu)
- brak wymywania składników odżywczych z mięsa
- brak absorpcji wody przez tkanki
- oszczędność na wodzie i lodzie
- ograniczone do minimum ścieki
14