img570 (2)

Rys. 33. Minimalne odległości napowietrznych linii telekomunikacyjnych od dostępnych i niedostępnych części budynku

D - dach, K_d - dostępna krawędź (płaszczyzna) budynku, K_n - niedostępna część budynku

a)    0,75 m - od każdej trudno dostępnej części budynku i co najmniej 0,2 m, jeżeli przewód jest zawieszony na wspornikach ściennych, a rozpiętość przęsła nie przekracza 20 m,

b)    2,25 m - od każdej łatwo dostępnej części budynku, np. parapetu okna, podłogi balkonu lub tarasu, z wyjątkiem dachu nie służącego za taras, a co najmniej 1,25 m - jeżeli przewód jest izolowany,

c)    1 m - od krawędzi dachu nie służącego za taras lub od krawędzi innej konstrukcji, jeśli przewód na odcinku zbliżenia jest na poziomie wyższym niż ta krawędź (przy bezwietrznej pogodzie), a co najmniej 0,5 tn -jeśli przewód jest izolowany lub zawieszony na wspornikach ściennych, przy rozpiętości przęsła nie przekraczającej 20 m.

Tablica 20. Odległości dopuszczalne przy zbliżeniach telefonicznych linii napowietrznych między sobą

Lp.	Wyszczególnienie	Minimalna odległość, m
1.	Linie III klasy	8,5
2.	Linie II klasy o:
	- zgodnych kierunkach transmisji	20
	- przeciwnych kierunkach transmisji	50
3.	Linie I klasy o:
	- zgodnych kierunkach transmisji	50
	- przeciwnych kierunkach transmisji	100

Źródło: BN-76/8984-09.

Odległości dopuszczalne przy zbliżeniu wzajemnym linii telefonicznych napowietrznych zostały podane w tablicy 20.

Przedstawione zasady sytuowania telekomunikacyjnych linii napowietrznych obowiązują również przy ustalaniu odległości przewodów napowietrznych linii radiowęzłowych, zgodnie z postanowieniami normy BN-67/8984-13. Linie rozgłaszania przewodowego. Radiowęzłowe linie napowietrzne. Wymagania i badania.^M

8.3.3. Telekomunikacyjne linie kablowe

Zarządzenie ministra łączności z dnia 2 września 1997 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać linie i urządzenia telekomunikacyjne oraz urządzenia do przesyłania płynów i gazów w razie ich skrzyżowania się lub zbliżenia (MP nr 59, poz. 567) określa zarówno odległości poziome, jak i pionowe między liniami telekomunikacyjnymi a innymi rurociągami podziemnymi.

W zakresie odległości poziomych zarządzenie wymaga (§ 3), aby w razie zbliżenia tych przewodów odległości między nimi nie były mniejsze niż:

1)    dla rurociągu wodnego magistralnego - 1,0 m,

2)    dla rurociągu wodnego rozdzielczego - 0,5 m,

3)    dla obudowy sieci cieplnej, w tym sieci preizolowanej - 2,0 m,

4)    dla rurociągu ropy i produktów naftowych - 8,0 m,

5)    dla przewodów kanalizacji ściekowej - 1,0 m.

Zarządzenie ministra łączności z dnia 12 marca 1992 r. w sprawie zasad i warunków budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg pu-

*' W normie BN-76/8984-09 znajduje się szczegółowa tablica określająca odległości między napowietrznymi liniami telefonicznymi a radiowęzłowymi, której nie przytacza się tu ze względu na nadmierną szczegółowość.

Powołane w rozdz. 8.3.1. zarządzenie ministra łączhości z dnia 12 marca 1992 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać linie i urządzenia telekomunikacyjne oraz urządzenia do przesyłania płynów lub gazów w razie wzajemnego ich zbliżenia lub skrzyżowania (MP nr 13, poz. 94) zawiera tylko dwa przepisy odnoszące się bezpośrednio do sytuowania napowietrznych linii telekomunikacyjnych:

1)    wymaga się zapewnienia co najmniej 5 m odległości poziomej między takimi liniami a stacją gazową,

2)    należy zachować minimalną odległość słupów napowietrznej linii telekomunikacyjnej od gazociągu, odpowiednio do wielkości jego ciśnienia i średnicy nominalnej (tabl. 23).

133