IMGP0178

- pracą umysłową - Wedy w przeważającym stopniu zaangażowany jest system nerwowy człowieka.

Ponadto pracą fizyczną różnicuje się na:

-    statyczną, gdy występuje jedynie napięcie mięśni bez ich ruchu,

-    dynamiczną, kiedy mięśnie wykonują ruch (kurczenie i rozciąganie).

Ogólna wydolność fizyczna jest to zdolność organizmu do ciężkiej i długotrwałej pracy bez głębszych zmian w środowisku wewnętrznym. Miarą jej jest maksymalne pochłanianie przez ustrój tlenu tzw. pułap tlenowy. Czynnikami decydującymi o wydolności fizycznej człowieka są:

—    energetyka wysiłku,

—    koordynacja nerwowo-mięśniowa różnych grup mięśniowych,

—    termoregulacja ustroju,

—    czynniki psychologiczne (motywacja, subiektywna tolerancja zmian wywołanych zmęczeniem), charakteriologiczne i zdrowotne.

Efektem obciążenia człowieka pracą może być zarówno uciążliwość jak i szkodliwość. Obciążenie człowieka pracą może mieć charakter fizyczny lub psychiczny. W celu zmniejszenia uciążliwości pracy dokonuje się oceny obciążenia nią pracownika. Ocena taka powinna obejmować kompleksowe badania:

1.    wielkości wydatku energetycznego (W.6.), charakterystyczne dla prac fizycznych,

- MWSIK

2.    udziału wysiłku o charakterze statycznym,

3.    stopnia monotypowości ruchów.

6.1. Określenie wydatku energetycznego (WE) > ^₉₀₇ ^

Badania WE wykonuje się jedynie da wysiłku fizycznego typu dynamicznego. W tym celu można stosować jedną z trzech poniższych metod:

A.    tabelaryczno-chronometrażową,

B.    gazometryczną,

C.    telemetryczną.

Miarą wysiłku fizycznego są wskaźniki fizjologiczne, gdyż WE jest do nich proporcjonalny. Są to: ilość zużywanego tlenu, częstość skurczu serca, ciśnienie krwi, temperatura dala i skóry. Można zatem oprzeć się na wentylacji minutową płuc: ilości wdychanego powietrza (zużycie w trakcie pracy i maksymalne zapotrzebowanie organizmu na

16