IMG
12 (18)

Ubrania wywiesza się na noc, żeby się przewietrzyły i ewentualnie wyschły, powinny więc wisieć luzem. W czasie mrozów ranki są lodowato zimne i nie można od razu włożyć ubrania, tylko razem ze skarpetami trzeba je wciągnąć na jakieś pół godziny do śpiwora.

Dwa lub trzy funty nadwagi nie grają roli, toteż powinno się ze sobą zabierać na podkładkę nadmuchiwany materac, choć nie jest on rzeczą naj niezbędniejszą. Za pomocą małego mieszka albo własnych płuc można go w kilka minut napompować i będzie najlepszym podkładem dla przytulnego śpiwora. Nie trzeba wyrównywać małych nierówności na ziemi. Nie należę go jednak za mocno nadmuchiwać. Prawidłowo nadmuchany jest wtedy, gdy leżąc na boku kością biodrową prawie dotyka się ziemi. Po bokach i w nogach materac winien nieco odstawać od ziemi, żeby, ktoś, kto niespokojnie śpi, nie stoczył się z niego. Podgłówek ma osobno nadmuchiwaną poduszkę powietrzną. Po wypuszczeniu powietrza materac zajmuje niewiele miejsc.i w plecaku. Tylko jego ciężar decyduje o tym, czy chce się go zabrać, czy nu

Odwrotny problem stanowi mata izolacyjna, która jest lekka jak piórko, ale nie da się ściskać i zajmuje dużo miejsca. Znamy ją u nas w kraju (w RFN, przyp. tłum.) przeważnie dzięki wyrobom ze znakiem firmowym „Isolaterra”. Ta miękka mata o grubości dwóch centymetrów ma pod spodem srebmoszarą warstwę izolacyjną, która nie tylko chroni przed ciąg nącym od ziemi zimnem i wilgocią, lecz także zachowuje ciepło ludzkiego ciała. Mata izolacyjna jest lekko wypchana, a spód ma powleczony odpui nym na podarcie materiałem i stanowi idealną podkładkę dla śpiwora. Jednak zwinięta mata z trudem da się wepchnąć do plecaka. Trzeba ją przytroczyć na zewnątrz i to w wodoszczelnym pokrowcu. Bywają maty izolacyjni dowolnej wielkości. Można nimi wyłożyć cały namiot, a wtedy mieszka u, na miękkim, ciepłym dywanie.

Ze wszystkich narzędzi trapera najważniejszy jest nóż. Bywa jeszcze cz<, ciej i bardziej potrzebny niż siekiera. Jeżeli ktoś się upiera przy tym, żelu zabrać tylko jeden nóż, narzędzie takie nie może być ani za krótkie, ani . u długie. Klinga wraz z rękojeścią nie powinny być dłuższe od normalni go stołowego noża. Tylko nóż z pierwszorzędnej stali sprosta różnorakim ,u daniom. Rękojeść powinna naprawdę być adekwatna do nazwy, a więc po ręczna. Musi mocno i wygodnie leżeć w dłoni. Często bowiem noża trzeba będzie używać, kiedy jest mokro i pada deszcz, a także po nocy i w czasu ostrych mrozów. Nie może się właścicielowi wyśliznąć z ręki.

Żadne okoliczności nie zmuszają jednak do tego, żeby zabierać ty 1 k• > den nóż. Warto zabrać co najmniej dwa, a mianowicie nóż składany m> ... ny w kieszeni spodni i solidny myśliwski nóż u pasa. Przydałoby się • i. nóż myśliwski miał drugą klingę z zaokrąglonym końcem, do rozbioi i • u rzyny i do ściągania z niej skóry. Nóż myśliwski posiada dwa ostrza, |< duo

(

tlo głębokich, drugie do precyzyjnych cięć. Czubek powinien być jak najostrzejszy, ale nie za cienki, żeby się zbyt łatwo nie złamał. Klinga noża myśliwskiego ma około piętnastu centymetrów długości, trzy do czterech ■ cntymetrów szerokości i powinna być solidnie wykonana. Cena nie może » rać roli także i przy kupnie składanego noża kieszonkowego. Podobnie, jak przy odzieży bardzo starannie wybiera się buty, przy zestawieniu ekwipunki równie starannie trzeba dobrać nóż.

Po każdorazowym dłuższym użyciu nóż trzeba naostrzyć, żeby zawsze mógł spełniać swoje zadanie. Dlatego też należy zabierać osełkę. Jest nią Minien zwany karborundem. Na przykład przy ściąganiu skóry z upolowanego grubego zwierza nóż trzeba ostrzyć trzy- albo czterokrotnie. Okrągły kamień szlifierski jest z jednej strony szorstki, z drugiej o wiele gładszy, i imień trzyma się płasko w dłoni i zwilża się go wodą lub śliną. Przy nada-• .mm pierwszego ostrego szlifu klingę odchyla się o trzy, cztery milimetry, /as gdy ostrze niezbyt silnie dociska się do kamienia. Kamień szlifierski n , ma się wtedy w lewej ręce. Około trzydziestu sekund szlifuje się jedną umie ostrza, potem drugą. Należy to robić tak długo, aż przy próbnym . m przekonamy się, że już po nadaniu ostrego szlifu nóż jest dostatecznie u Wtedy dochodzi do głosu druga, gładsza strona osełki. Odchyla się i mej klingę tylko o jeden do dwóch milimetrów, a poza tym postępuje śię i. ni yi znie, jak przy ostrym szlifie. Osełkę zwilża się w miarę potrzeby. Na i ..... / umiarkowaną siłą kilkakrotnie przeciąga się klingą po kamieniu i k.(iem czterdziestu pięciu stopni. Do cięcia drewna na opał i wyluzo--... kości wystarczy nóż średnio ostry, podczas gdy do skórowania i dzie-• iiK . I / ky.yzny w ogóle nie musi być ostry.

i .. u tyczy skórzanej pochwy do noża myśliwskiego, jej gatunek, wbrew

i.....i ... sądzą nowicjusze, nie jest błahą sprawą, bo gdy zszyta jest jedynie

dtiiiwą. nir spełnia wysokich wymagań traperskich. Może się zdarzyć, że . i .. gn m i /asu ostra klinga przetnie lub przetrze dratwę. Poza tym już wielu i i mu-szczęśliwie upadło na pochwę i odniosło głębokie rany. Nic podob-,i go im może się zdarzyć, jeżeli dratwę zastąpi się miedzianym drutem, d, fort | | n / zastąpić miedzianymi nitami. Ponieważ są one w ogóle uni-»*. -rtlnvfn środkiem nadającym się do naprawy wielu rzeczy, w żadnym fc, | miko im powinno zabraknąć miedzianych sztyftów długości kciuka i ,,n k i *. 111 jednego do dwóch milimetrów’. Z obu stron pochwy w odstę-

< ii i- ......nty metrowych wywierca się w skórze małe otworki i wsuwa

» iti«> inlnl/ninc sztyfty. Wystające z obu stron końcówki rozklepuje się infn.ui olnichcm siekiery lub kamieniem. Kto ma skórzaną pochwę i,,i ..... kku h bokach, musi ją sobie sam usztywnić, wykładając środek nH i i i i. i aluminiową i obszywając ją dodatkową warstwą skóry. U góry oh . u nuily rzemyk z pętelką lub zatrzaskiem, żeby nóż mocno tkwił

227