112
W • o etanów aniu terenów zieleni
sywną uprawę ogrodniczą. Powinny h\v tutaj k4.jUtiow.vw zakłady przemysłowe uciążliwe dla otoczenia, ntoga też pivra i; .w, v o>uvU „awaryjne dla pracowników, których obecność w zakładzie pr.v> może być n.uychmiast potrzebna. W strefie C mogą też się znajdować las\ poć r/.cjsk c 1 Uu/e obiekty wypoczynkowe, a nawet osiedla letniskowe. Strefa ta charakteryzuje się wskaźnikiem zagęszczenia 150+ 400 M (mieszkańców) na knv\ gdy w mieście wynosi on ok. 2500 M/km-. Tereny te zwykle wcześniej iub jx 1 c w chlania miasto i tworzy się następna strefa bezpośredniego ciążenia
Strefa D to obszar pośredniego ciążenia lub inaczeji strefa wpływu miasta. Jest ona związana dogodną komunikacją z miastem i ego ośrodkiem centralnym, co ułatwia korzystanie z usług wyższego rzędu, jakie datę duże miasto. Natomiast potrzeby codzienne są zaspokajane na miejscu. Zasięg strety waha się w granicach 15+25 km od miasta głównego. Jej cechą charakterystyczną jest istnienie na tym obszarze miast małych, które choć są pod porządkom ane częściowo miastu głównemu, jednak spełniają funkcje usługowe dla sw oich w łasny ch stref oddziaływania, głównie terenów rolniczych. Te mikrostrefy mają zasięg b+15 km.
Strefy C i D tworzą wspólnie z miastem głównym zespół miejski (np. WZM -Warszawski Zespół Miejski). W zespole miejskim tereny obrzeża, strefy bezpośredniego i pośredniego ciążenia w stosunku do miasta głównego mogą być w wielu funkcjach zbilansowane. Dotyczy to szczególnie takich zagadnień, jak: produkcja i spożycie, praca i zatrudnienie, przejazdy itp.
Strefa E obejmuje obszar dalszego zaplecza, które stanowi podstawę zaopatrzenia w żywność i surowce. Mogą się tu znajdować naw et nieco większe miasta, do których przenosi się w ramach deglomeraeji1 zakłady przemysłowe, których obecność w głównym mieście nie jest konieczna. W mieście głównym są skupione takie usługi, jak: szkoły wyższe, teatry, muzea, biblioteki, kliniki specjalistyczne itp. Ludność strefy E może korzystać z nich dzięki dobrze rozwiniętej komunikacji.
Strefy C,D iE wraz z miastem głównym tworzą region miejski (od łacińskiego wyrazu regio - okolica), który stanowi jednostkę kompleksową, składającą się z zespołu różnych, ale wzajemnie uzupełniających się jednostek.
Teorie urbanistyczne, dotyczące rozbudowy istniejących miast lub zakładania nowych, różnią się między sobą. Zależy to od warunków terenowych, skali miasta, jego funkcji podstawowych, a nawet cech subiektywnych twórców tych teorii. Można więc wyodrębnić kilka zasadniczych typów zabudowy miasta.
Metropolie. Metropolie o znaczeniu światowym, takie jak: Londyn (ponad 3 min mieszkańców), Paryż (ok. 3 min), Moskwa (ok. 5 min), Tokio (ok. 8 min),
Deglomeracja-przeciwdziałanie skupianiu się w jednym mieście szeregu funkcji.
Aglomeracja - skupisko miejscowości, zakładów i in. Przykładami aglomeracji w Polsce są; Warszawski Zespół Miejski, Górnośląski Okręg Przemysłowy, Zespół portowo-miejski Zatoki Gdańskiej.