2012 12 18 40 14

Kierunki planowania musi i osiedl 115

usługowym itp. Pr/jsriose nuu wite układy wzajemnych powiązań miast różnej wielkości. Pozwala to również omijać bez zniszczeń tereny o dobrych glebach, wyraźnie iywtrielskie.

Miasta-ogrody. Angielski planista E. Howard opublikował w 1898 r. teorię, która głosiła, ze należy połączyć miasto i wieś, a organizację społeczeństwa oprzeć na zasadach spółdzielczych. Podstawą tej teorii było tworzenie ośrodka budowanego na wydzierżawionych od miasta terenach i otoczonego przez stary pierścień terenów wiejskich, o wewnętrznych powiązaniach w ujęciu ,idealnym”. Ruch ten stworzył podstawy nowoczesnej urbanisty ki.

Analiza różnych możliwości urządzania miasta musi być jednak oparta na teorii progów, sformułowanej przez polskiego urbanistę B. Malisza w 1961 r. Teoria ta głosi, że miasta w swojej rozbudowie natrafiają na różne przeszkody, np. ze względu na warunki fizjograficzne terenu, wykorzystywanie mocy produkcyjnej urządzeń, sieci wodociągowych itp. Pokonanie każdego takiego progu, warunkującego rozwój pozostały ch dziedzin życia zmusza do poniesienia dużych nakładów inwestycyjnych, które jakby „skokiem” pozwalają znowu na dalszy swobodny rozwój miasta, aż do wystąpienia nowego progu. Takim progiem w warunkach Warszawy jest np. budowa metra lub szybkiej kolei miejskiej.

Określeniem zasad racjonalnego, optymalnego zagospodarowania terenu zajmuje się planowanie przestrzenne.

3.5. Planowanie przestrzenne i jego organizacja

3.5.1. Wiadomości ogólne

Planowanie jest to stwarzanie koncepcji pewnego porządku, ładu i kolejności poczynań. Polega ono na umiejętności przewidywania, którego rezultatem jest opracowany plan. W gospodarce planowej kraju rozróżnia się dwa główne działy: planowanie gospodarcze i przestrzenne.

Planowanie gospodarcze należy do zakresu ekonomii i obejmuje ustalenie dla gospodarki narodowej celów i środków do ich realizacji i rozłożenie zadań w czasie (ustalenie budżetu).

Planowanie przestrzenne obejmuje rozwiązywanie tych samych zagadnień w przestrzeni, z ustaleniem ich miejsca (lokalizacji), sposobu wykonania pod względem technicznym i konstrukcyjnym oraz kolejności (etapów realizacji). J

Celem planowania przestrzennego jest zorganizowanie struktury przestrzennej kraju, regionu lub miasta w taki sposób, aby życie człowieka jako jednostki i życie społeczeństwa jako zbiorowości mogło się rozwijać w jak najdogodniejszych warunkach. Opracowanie planu przestrzennego musi poprzedzać gruntowne poznanie naturalnego środowiska i działalności człowieka na danym terenie.