2012 12 18 47 01

6.4.5. Parkingi

...    . • i    _i.....    ,';ii>.i(kuwanic większej

Parkingi aa lo specjalnie wydzielone pi»r, mm . u» >■ u i

• _ mrLinui nie«ir#e/one i •luc/onC te ostatnie liczby pojazdów. Rozroznia się parKin.M nu

..    .    . _■ .    ,n i i,,    \ ('ffkiei i»r/v drogach

muo/ą być ogrodzone i mieć pomies/i /nm m i ^M    ' i ^ł 1 c

wykonuje się zatoki dla pojazdów. Mogą h\» i

pojazdu, lub poprzeczne - pozwalające ustaw ».w poju/iK lekko skośnie w stosunku do kierunku ruchu. Dla jednego samochodu osobliwego pi .-owiduje się stanowisko o długości 5,0 m, dla ciężarowego odpow iednio więi ej, a szerokości 2.3 ni.

Nawierzchnię wykonuje się zwykle taka samą jak na iltod/e czy ulicy, z tym że należy unikać nawierzchni asfaltowych, gdy / w czasie upałów jest ona niszczona przez koła pojazdów.

6.4.6. Urządzenia towarzyszące

Urządzenia towarzyszące drogom i placom są to urządzeniu odwadniające, oświetleniowe itp. Wszelkie urządzenia instalacyjne są przedmiotem innych specjalności, jednak projektant zieleni zwykle przewiduje ich lokalizację.

11rządzenia odwadniające to przede wszystkim wpusty uliczne do sieci kanalizacyjnej. Są one zaopatrzone w kratkę ściekową, wy jmowaną i zamocowaną na studzience ściekowej. Rozróżnia się dwa typy kanalizacji: rozdzielczą - na którą składają się odrębne przewody do odprowadzenia wód opadowych (tzw. kanalizacja deszczowa - do której powinny być przyłączone wpusty) i odrębne przewody do odprowadzenia ścieków sanitarnych, oraz ogólnospławną - gdzie ścieki sanitarne i wody opadowe płyną razem.

Oprócz studzienek ściekowych mogą być na terenach nieuzbrojonych studzienki chłonne. Ich działanie polega na wchłanianiu wody przez luźno ułożone warstwy materiału chłonnego (np. gruzu) i przesiąkaniu jej to otaczającego gruntu.

Zasadą stosowaną przy wszelkich rozwiązaniach terenowych jest dążenie, aby jak najwięcej wody zostało dla roślin (dlatego m.in. wtapia się krawężniki), a odprowadza się tylko jej nadmiar.

Instalacje i urządzenia oświetleniowe powinny zapewnić w obiektach zieleni (po zapadnięciu zmroku) dostateczną widoczność i w związku z tym bezpieczeństwo poruszania się po terenie. Stosowane najczęściej odstępy między latarniami wynoszące ok. 20 m są wystarczające.

Obecnie wprowadza się również oświetlenie samej zieleni (rys. 6-10). Jest ono bardziej dyskretne i dekoracyjne, zieleń lub kwiaty są podświetlane z ukrytego, niewidocznego źródła światła.

Oprócz punktów świetlnych, zapewniających oświetlenie całego terenu lub miejsc o szczególnym znaczeniu, zaleca się stosowanie tzw. wysp świetlnych -gdzie oświetlenie jest skoncentrowane i na prawach kontrastu daje lepsze efekty (rys. 6-11). Coraz bardziej powszechne staje się automatyczne włączanie światła (czasowe, zmierzchowe), m.in. ze względów bezpieczeństwa.