IMG"62

13-11. Trójkomorowy prefab™ wany osadnik gnilny [81]

oznaczenia —jak na rys. 13-9 oraz6__-

dy wentylacyjne. 7 — przewody połączeni

Do podstawowych rozwiązań osadników gnilnych można zaliczyć: osadniki wielokomorowe z prefabrykowanych elementów o kształcie okręgu z wewnętrznym podziałem na komory (rys. 13-9),

—    monolityczne osadniki wielokomorowe z komorami o rzucie prostokątnym (rs. 13-10),

—    prefabrykowane osadniki wielokomorowe, w których każda komora zbudowana jest z kręgów żelbetowych, z przewodami łączącymi komory, wykonanymi z rur żeliwnych o średnicy min. 150 mm (rys. 13-11).

Zaletami osadników gnilnych są: prosta budowa, uśredniająca działanie na

ścieki, skrócenie żywotności bakterii chorobotwórczych i dobre strącanie zanieczyszczeń koloidalnych. Do wad należy zaliczyć: wysoki jednostkowy koszt budowy i niedostateczny stopień oczyszczenia.

Odpływające ścieki są ciemne, cuchnące, brak w nich tlenu, zawierają rozpuszczony siarkowodór. Ponadto, w warunkach wiejskich osadniki gnilne zazwyczaj nie są eksploatowane właściwie, ścieki przepływające przez przepełnione osadem komory nie zostają oczyszczone i pogarszają swoje właściwości.

13.6.3. Oczyszczanie ścieków w środowisku gruntowym

Ścieki przed oczyszczeniem w środowisku gruntowym należy poddać oczyszczaniu wstępnemu, np. w osadnikach gnilnych. Oczyszczanie w gruncie można prowadzić:

1) bez rolniczego wykorzystania ścieków, stosując:

—    studnie chłonne,

—    drenaż rozsączający,

—    filtry gruntowe (pola filtracyjne),

poianawaam

„oczyszczalnie lalncgopodb Efekty usuw; oczyszczaniu ści

13.63.1 Studnie (p. 13.6.3.2). Sb częściowym ocz pozorne (otwar filtracyjnej. Studnie ch to 1 m³/d) i

Mii W SZC2 występują utw założenie drer bić stosowan dna studni chi Efekt dział okto stosowa 'iu gnilnym.

« -