IMG71 (6)

warunki. kofdtiu^i Dsiec) |f nie rotuaiiią dralwgdt*lildfrW<McgeBiB priywiUliibiw ap: ładny - piękny, delikatny ssbtduy. WyiłłiplU W kkipety x precyiypnn zrwumiemem mińscy w tnactnwi zdań typa; „Muszę pojechać do Warszawy** i Jh^wiałenem pojechać'do Warszawy"

Zatem należy wskazać na to. ii dysłekaja rozwojowa koreluje z ckrf; cytni na wszystkich poziomach fuidu^nowna językowego. jednakie me oraaca to, fte deficyty jyiyfcowt, twłuKfi na poncew ayntśtoyei* nym i semantycznym, występują u wszystkich (łód i dysfo&sją. iMn^e grapa finri dysłektyc^ck, które fnduynują tarte dobra* w tym »• kranie, a ich duie umiejętności językowe mogą pełnić funkcje kompensacyjne w wykonywaniu zadań typu szkolnego. Wśród badaczy nie ma jednak Zgodności co do sposobu wyjaśniania tego zjawiska, jedni twierdzą, le trudności w czytaniu i pisanki aą przejawem deficytu językowego, który wcześniej ujawnił mę w postaci zaburzeń lub opóźnienia rozwoju mowy. Inm uwalają, le są to równoległe, niezaieine od siebie zaburzenia, które jednak mogą mieć wspólną przyczynę.

fczłaumowując można stwierdzić, co następuje:

1.    Współcześnie rozumienie pojęcia dysłeksji wychodzi poza samą etymologię słowa (zaburzenia nauki czytania i pisania), lecz obejmuje szeroki zespół zaburzeń związany z wieloma funkcjami poznawczymi np. funkcjonowaniem językowym, uwagą, umiejętnościami rozumowania matematycznego, zdolnościami wzrokowo-przestrzennyroi.

2.    Analizy mechanizmów dy&ieksji dokonywane są z róinych perspektyw, uwzględniając odmienne poziomy wyjaśnienia tego zaburzenia począwszy od poszukiwań źródeł w genetyce, przez analizy podkuta neurologicznego do dyskusji o zaburzeniach procesów poznawczych Gorących udział w wykonywaniu czynności czytania i pisania (funkcje językowe fonototpczne* morfologiczne, syntaktyczne, semnatyczne, słuchowe, wirokowo-przestrzenne, motoryczne, pamięć),

3.    W ciągu ostatnich kilkunastu łat nastąpił znaczący postęp w rozumieniu genetycznego podłoża zaburzeń dyslektycznych. Udowodniono dziedziczność t rodzinne występowanie zaburzenia. Ustalono lokalizację miejsc ryzyka na kilku chromosomach (łS i 6 oraz innych, mniej poznanych);

4.    Badania neuroanauwniczne oraz z wykorzystaniem współczesnych technik neuroobrazowania mózgu potwierdziły, że występują określone

156 zmiany anatomiczne (różnice w symetrii, zmiany budowy komórkowej