IMG644

_IVq i-.ł>^łły3tm iifżwitt ówttaioą. jak i współczesną literaturę |

W związku t charakterystyk;) kultury romańskiej granice okr    ^

sów historycznych nie występu}* u niego tek ostro jak u Fryderyka Schlegia: starożytność Ł now-oiytnoić, twin- j zane przecież Integralnie w kulturze narodów romańskich, to o~ kresy różne raczej tylko przez swoje następstwo w czasie ńiż ^ przez silny kontmt swych wewnętrznych treści.    _f

Zainicjowany przez braci Schłeglów historycznoliteracki ay- . stem metodologiczny określany jako fdozoficino-historyczny rozwinął się — zwłaszcza na gruncie niemieckim w I połowie XIX | wieku — w swoistą gałąź romantycznego kierunku krytyki j organicznej. Charakteryzuje ją kilka niewspółmiernych właieiwo-Ici i ich różna dobitność zarówno na różnych etapach czasowych a więc jx>d ciśnieniem ptwoydt ogólnych poglądów, jak i w uza- _€ letniemu od indywidualności poszczególnych teoretyków, có oczy- _r wiście wskazuje na brak zwartości w całej tej filozofię z-no-historycznej gałęzi kierunku organicznego w kry- _r tyce. Co do teorii organicznej w ramach tej gałęzi badawczej — to pojawia się ona u poszczególnych teoretyków w rozmaitych    j

swych wariantach, z rozmaitymi konsekwencjami i w różnej wat-    _r

kośa dla całości doktryny metodologicznej, a więc np. bądź jako j podbudowa teorii wyrazu dla twórczości literackiej — a i to albo wyrazu pisarza, albo wcielającej się w utwór idei, albo na- s wet kreatorskiego gestu Boga — bądź teorii przejawiające j się    a

natury, w jej sensie albo przyrodniczym, albo duchowym.    li

A nawet ta ostatnia ewentualność może wyłonić dla określet*a u całości koncepcji bądź monistyczny pła tonizm, względnie neopla    h

o

tonizm, bądź dualistyczną religijność. — Co do indywidualnego piętna metodologicznych systemów spod znaku fiłozoficzno-history cznego to warto zwrócić uwagę — dla pewnego tu ich uogólnienia — na rzutowanie na nie specyficznej w tym czasie sytuacji    m

w naukach humanistycznych. Polega ona na tym, że ograniczone    w

dotąd zaledwie do kilku teraz rozmnażają się one trybem wyła-    śl

niania się z dawnych — nowych dyscyplin samodzielnych. I tak:    ^

dotychczasowa filologia, dwutorowa filologia, wyłoniła z siebie    ^

jako odrębną dyscyplinę językoznawstwo, usamodzielniając -    ^a<*

zresztą w długim procesie — literaturoznawstwo, a filozofia wyłoniła estetykę", która w swym odniesieniu do literatury zbliża ^CJ1

26