IMGh75 (2)

1

-    ma trudności w chwytach i rzutach piłką, często przejawia lęk przed przyborami i przyrządami gimnastycznymi;

-    nie potrafi wykonać prawidłowo skoku obunóż i podskoku na jednej nodze;

-    przejawia trudność w utrzymywaniu równowagi, stąd kłopoty z nauką jazdy na rowerze, hulajnodze, wrotkach, łyżwach a nawet sankach; ma problemy z wykonaniem prostych ćwiczeń równoważnych;

-    ruchy dziecka są nieskoordynowane „kanciaste”, mało płynne, często występują ruchy zbędne (synkinezje);

-    brak zwinności, szybkości i zręczności w wykonywaniu ruchów;

-    brak miękkości i płynności ruchów, co stanowi o estetyce poruszania i wykonywania ruchów;

-    przejawia trudności w opanowaniu nowych umiejętności ruchowych.

Przyczyny niezręczności ruchowej

Zaburzenia aparatu lokomocyjnego, jak już wspomniano, mogą być konsekwencją uszkodzeń centralnego układu nerwowego - pól w mózgu, które odpowiadają za czynności ruchowe. W większości przypadków niezręczność ruchowa dziecka jest spowodowana Wędami wychowawczymi, popełnionymi przez środowisko wychowawcze - rodzinę oraz instytucje wychowawcze.

Niska świadomość pedagogiczno-psychologiczna rodziców i opiekunów oraz niewłaściwe postawy i metody wychowawcze wobec dziecka mają ujemny wpływ na rozwój ruchowy. Do najczęściej spotykanych zakłóceń prawidłowego rozwoju aparatu lokomocyjnego dziecka należą;

-    krępowanie ruchów dziecka w okresie noworodkowym i niemowlęcym;

-    unieruchamianie dziecka w kojcu, w łóżeczku, w wózku na kilka godzin w ciągu dnia, częste noszenie dziecka na rękach - w takich sytuacjach dziecko nie ma możliwości rozwijania aparatu lokomocyjnego;

44