IMG�29

(np. rozmowa kolegów z tylnej ławki), które stanowią w tym przypadku „tło dźwiękowe".

Percepcja słuchowa - zdolność rozumienia i interpretowania tego, co dociera do nas drogą słuchową; reakcja ośrodkowego układu nerwowego na bodźce słuchowe.

Perseweracja - bezcelowe powtarzanie słów, dźwięków i ruchów bez znaczenia. Często charakterystyczne w umiarkowanie ciężkim upośledzeniu ruchowym i umysłowym, autyzmie i innych neurologicznych deficytach. Wykonywanie tych powtórzeń uniemożliwia dziecku uczenie się bardziej użytecznych aktywności. Podczas terapii dążymy do usunięcia lub zredukowania perseweracji.

Planowanie motoryczne — zdolność mózgu do zaplanowania, zorganizowania i wykonania nieznanej (niewypraktykowanej) czynności. Planowanie motoryczne to praksja.

Plastyczność mózgu — naturalna zdolność mózgu do stopniowych zmian w zakresie funkcjonowania i struktury neuronalnej jako wynik odbioru bodźców zmysłowych i procedur integracji sensorycznej.

Półkule mózgowe - dwie duże, parzyste struktury mózgowe o półkolistych kształtach, osadzone wokół pnia mózgu i okrywające go. Kiedy pień mózgu i inne niższe struktury mózgowe zakończą swój udział w przetwarzaniu danych sensorycznych, jest ono na wyższym, precyzyjniejszym poziomie kontynuowane w półkulach mózgowych.

Praksja - zdolność planowania ruchów; umiejętność wyobrażenia sobie, co i w jaki sposób należy zrobić, by wykonać nowe dla siebie zadanie. Praksja ma miejsce w początkowym stadium opanowywania czegoś. Kiedy ruch czy czynność zostanie raz wyuczona, nie wymaga już praksji, ale przez wielokrotne powtarzanie staje się nawykiem.

Propriocepcja - z łaciny proprio — „swój własny”, co odnosi się do wrażeń płynących z wnętrza własnego ciała, z naszych mięśni i ścięgien. Propriocep-cja to zmysł informujący mózg o położeniu ciała, o tym, gdzie znajdują się jego poszczególne części, czy i jakie ruchy wykonują. Te informacje powstają szczególnie podczas ruchu, ale również w pozycjach statycznych. Propriocepcja jest bardziej podświadoma niż dokładniejszy od niej zmysł poczucia ruchu związany z wyżej położonymi w układzie nerwowym ośrodkami — kinestezja.

Przekraczanie linii środkowej ciała - zdolność oczu, rąk nóg i głowy do ruchów, w trakcie których przekraczane są środkowe rejony ciała. Przykład: zabawa przedmiotem leżącym z prawej strony ciała z użyciem lewej ręki, naturalne zakładanie nogi na nogę. Trudność czy niezdolność przekraczania linii środkowej ciała jest jednym ze składowych deficytów w zespole obustronnej koordynacji. Schilder odkrył, że linia środkowa ma szczególne znaczenie w rozwoju schematu ciała.

157