kryzysy marokańskie (35)

Art. 98. W tych urzędach celnych, gdzie istnieją wystarczające składy, organy celne przejmują wyładowane towary od chwili, gdy zostaną one oddane za pokwitowaniem przez kapitana statku agentom przedsiębiorstwa ładunkowego, do chwili zakończenia sprawy ich oclenia. Organy, te są odpowiedzialne za szkody wyrządzone przez utratę lub uszkodzenie towaru i wynikłe z winy' lub niedbalstwa ich funkcjonariuszy. Nie odpowiadają one za uszkodzenia wynikłe bądź to„na skutek normalnego psucia się towaru, bądź z powodu zbyt długiego leżenia na składzie, bądź _ •też na skutek działania siły wyższej.

W urzędach celnych, gdzie nie ma wystarczających składów, funkcjo-, nariusze Maghzenu są jedynie zobowiązani do zastosowania środków zachowawczych będących w dyspozycji urzędu celnego.

Rewizja obowiązującego obecnie regulaminu składowania przeprowadzona zastanie staraniem korpusu dyplomatycznego stanowiącego większością głosów i działającego w porozumieniu z rządem marokańskim.

Art. 99. Skonfiskowane towary i lądowe środki transportu będą sprzedawane staraniem organów celnych w terminie ośmiu dni licząc od daty wydania ostatecznego wyroku przez właściwy trybunał.

Art. 100. Uzyskana ze sprzedaży skonfiskowanych towarów i przedmiotów suma netto przechodzi ostatecznie na rzecz państwa;- kwoty pieniężne pochodzące z grzywien, jak również kwoty wpłacone na skutek ugody będą po odjęciu kosztów wszelkiego rodzaju podzielone pomiędzy skarb marokański i osoby, które wzięły udział w ściganiu oszustwa lub kontrabandy w stosunku: jedna trzecia do podziału przez organy celne pomiędzy informatorów; jedna trzecia dla funkcjonariuszy, którzy towary zajęli; jedna trzecia dla skarbu marokańskiego.

Jeżeli zajęcie zostało dokonane bez udziału informatora, połowa grzywny będzie przyznana funkcjonariuszom przeprowadzającym zajęcie, druga zaś połowa skarbowi marokańskiemu.

Art. 101. Marokańskie władze celne zobowiązane są zawiadamiać bezpośrednio przedstawicieli dyplomatycznych lub konsularnych o naruszeniach niniejszego regulaminu, jakich dopuszczą się ich obywatele, a to w tym celu, aby ci ostatni pociągnięci zostali do odpowiedzialności przed właściwymi organami sądowymi.

Podobne naruszenia, jeżeli dopuszczą się ich poddani marokańscy, będą przekazywane bezpośrednio przez organy celne władzom marokańskim.

Delegowana przez władze celne osoba będzie miała poruczdnc śledzenie oiegu spraw będących w toku przed różnymi organami sądowymi.

Art. 102. Wszelkie konfiskaty, grzywny 'łub kary pozbawienia wolności powinny być orzekane przez sądownictwo konsularne, jeżeli idzie > cudzoziemców, a przez sądownictwo marokańskie, jeżeli idzie o pod-, lanych marokańskich.

Art. 103. W rejonie graniczącym z Algerem stosowanie niniejszego regulaminu pozostanie sprawą wyłączną Francji i Maroka.

Tak samo stosowanie tego regulaminu w Rific oraz w ogóle w rejonach graniczących z posiadłościami hiszpańskimi pozostanie sprawą wyłączną • Hiszpanii i Maroka. ....

Art. 104. Postanowienia niniejszego regulaminu, z wyjątkiem postanowień dotyczących kar, będą mogły po upływie okresu dwu lat licząc . od daty wejścia jego w życie być poddane rewizji przez korpus dyplo-‘ matyczny w Tangerze, który podejmie decyzję jednogłośnie i w porozumieniu z Maghzenem.    ,

Itozdzlal VI. Deklaracja dotycząca służb publicznych 1 robót publicznych' •

Art. 105. W celu zapewnienia stosowania zasady równoprawnej wolności' ekonomicznej mocarstwa sygnatariusze oświadczają, że żadna ze służb publicznych w Cesarstwie Marokańskim nie będzie mogła być zbywana na rzecz i w interesie prywatnym.

Art. 106. W przypadku gdyby rząd marokański uznał za konieczne' odwołać się do kapitałów zagranicznych lub do przemysłu zagranicznego w sprawie eksploatacji służb publicznych lub wykonania robót publicznych, dróg, kolei żelaznych, portów, telegrafu itp., mocarstwa sygnatariusze zastrzegają sobie prawo czuwania nad tym, aby władza państwa nad tymi wielkimi przedsięwzięciami leżącymi w interesie ogólnym pozostała nienaruszona.

Art. 107. Ważność koncesji, które mogłyby być udzielone bądź to zgodnie z postanowieniami art. 106, bądź tc₍ż w odniesieniu do dostaw państwowych, uzależniona będzie na całym obszarze Cesarstwa od. zastosowania zasady przetargu publicznego, bez różnicy narodowości, w stosunku do wszystkich dziedzin, które zgodnie z regularni przyjętymi w ustawodawstwach cudzoziemskich wymagają jej stosowania.

Art. 108. Rząd marokański z chwilą, gdy podejmie decyzję przystąpienia w drodze prr.elargu do wykonania robót publicznych, poda ją- db' wiadomości korpusu dyplomatycznego, a następnie prześle temu ostatniemu warunki wykonania, plany i wszelkie dokumenty dołączone do' projektu przetargu, tak aby obywatele wszystkich mocarstw sygnatariuszy mogli zapoznać się z projektowanymi robotami i byli w stanie o nie się ubiegać. W ogłoszeniu o przetargu ustalony będzie odpowiedni dla tego celu termin.

Art. 109. Warunki przetargu nie powinny zawierać ani w sposób pośredni, ani bezpośredni żadnego zastrzeżenia lub postanowienia, które mogłoby naruszać zasadę wolnej konkurencji i stawiać w położeniu niekorzystnym uczestników przetargu jednej narodowości w stosunku do uczestników innej narodowości.