JAN PAWEŁ II TAJEMNICE PAPIESKIE 14

Na jej temat istnieje szereg najróżniejszych do-mysiów i spekulacji. W książce, która ma imprimatur, czyli zezwolenie władz kościelnych, Antonio Borelli domniemywa, że nie ujawniona część orędzia zawiera przerażające szczegóły odnoszące się do sposobu wykonania kar zapowiedzianych w Fatimie, ponieważ -jego zdaniem - tylko to wyjaśniałoby, dlaczego tyle trudności i oporów nastręcza ogłoszenie trzeciej^ajem-nicy fatimskiej. Gdyby - dowodzi Borelli -tylko uspokajała ludzi, zostałaby zapewne ogłoszona.

TAŃCZĄCE SŁOŃCE

Widzenia od początku miały niezwykły charakter. Maryja nie tylko wezwała dzieci do codziennego odmawiania różańca i pokuty za grzeszników, ale przekazała im wyraźne polecenia co do postępowania innych osób, łącznie z papieżem, aby uratować świat od nieszczęść. Najbardziej jednak niecodzienny przebieg miało widzenie ostatnie ^ towarzyszyły mu niezwykłe zjawiska atmosferyczne, a przede wszystkim tzw. tańczące słońce. Widziały to nie tylko dzieci, lecz także blisko 100 tys. innych świadków, i to nie tylko w samej Fatimie, ale i w miejscowościach położonych o kilkadziesiąt kilometrów dalej.

Jan Paweł II podczas mszy w Fatimie zawierza Świat i Rosję Niepokalanemu Sercu Maryi

I

Jan Paweł II rozmawia z siostrą Łucją

! Więcej szczegółów ! o objawieniu można « znaleźć w książce Włodzimierza Rędzicha „Fatima i okolice”, i Pallotinum II, 1993

CO WIDZIAŁY DZIECI

Łucja relacjonowała, że Matka Boska „rozchyliła szeroko ręce, promieniujące w blasku słonecznym. Gdy się unosiła, jej własny blask odbijał się od słońca. Dlatego też zaczęłam krzyczeć: «Patrzcie na siońee!» (...) Gdy Nasza Pani zniknęła, zobaczyliśmy na firmamencie obok słońca św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus i Matkę Boską, ubraną na biało z niebieskim welonem. Św. Józef i Dzieciątko Jezus czynili rękoma znak krzyża błogosławiąc świat.”

W następnej wizji dzieci ujrzały „Naszego Pana oraz Matkę Boską Bolesną. Chrystus błogosławił świat, tak jak to przed chwilą uczynił św. Józef. Gdy zniknęło i to objawienie, ukazała mi się Nasza Pani jako Matka Boska z Góry Karmel”.

CO WIDZIELI INNI

Zgromadzeni w Fatimie w liczbie ponad 70 tysięcy ludzie nie zobaczyli tego, co trójka pastuszków. Jednak i oni dostrzegli dym nad dębem objawień, a po krzyku Łucji: „Patrzcie na słońce!” zobaczyli, że padający dotychczas deszcz w okamgnieniu ustał i chmury rozstąpiły się. Słońce miało zaś kolor srebrny i nie raziło w oczy. Następnie tarcza słoneczna zaczęła szybko wirować, a potem zniżać się do ziemi tak prędko, że wydawało się, iż spadnie na ziemię. Po 10 minutach, bo t$le trwały te niezwykłe wizje, zebrani zobaczyli, że ich mokre od deszczu ubrania są już całkiem suche.

Wydarzenia te wstrząsnęły całą Portugalią, a wiadomość o objawieniach szybko rozniosła się po całym świeęie. Długo jednak ówczesne - antykościelne i anty-^religijne - władze portugalskie walczyły z kultem, jakim otoczona została Fatima. W tej atmosferze dochodziło nie tylko do blokowania dostępu do Fatimy przez policję i wojsko czy do demonstracji przeciw „machinacjom księży”, ale nawet - w roku 1922 - do podłożenia bomb pod miejsce objawień.    #

STRONA, KSIĘGA VIII