ksiega5

158

wych. Dla włókien kolagenowych istotna jest prędkość obciążenia, ponieważ gwałtowniejsze obciążenia zmniejszają elastyczność tej tkanki. Stopniowe obciążanie (nie sprężynujące) zwiększa jej elastyczność i rozciągliwość. Im dłużej poddajemy ścięgno napinaniu, tym bardziej poprawia się jego podatność na rozciąganie. Wielokrotnie powtarzając obciążenia z równoczesnym rozciąganiem stopniowo osiąga się jego gómą granicę. Aby uelastycznić tkankę łączną zalecane jest IS s rozciąganie, w czasie którego mięsień wykazuje niewielkie napięcie spowodowane aktywnością neuronu y.

Zasady metody napnij-rozluźnij—rozciągnij z hamowaniem autogennym

(NRRHA):

-    w przypadku mięśni przykurczonych, o zbliżonych przyczepach stosować ćwiczenia w niepełnym skurczu i pełnym rozciągnięciu,

• najpierw statycznie napiąć mięśnie przez S s, następnie na 3 s je rozluźnić,

-    teraz łagodnie rozciągnąć mięśnie i pozostać w tej pozycji 15 s.

w mięśniach rozciągniętych, o nadmiernie oddalonych przyczepach stosować ćwiczenia w pełnym skurczu i niepełnym rozciągnięciu,

-    najpierw statycznie napiąć mięśnie przez 15 s. następnie na 3 s je rozluźnić,

teraz łagodnie rozciągnąć mięśnie i pozostać w tej pozycji 5 s, w czasie ćwiczenia przyjąć precyzyjnie określoną i wygodną pozycję wyjściową,

-    chcąc oddziaływać na odcinek szczególnie dotknięty wadą (np. zmiany pierwotne) należy ustalić jeden z przyczepów mięśnia, lub odcinki sąsiednie, w pozycji korekcji lub hiper-korekcji,

-    należy przestrzegać zasady sterowania, w myśl której odcinek kręgosłupa przyległy do pasa sterującego ma tendencję do ustawienia się prostopadłego w stosunku do niego,

-    w momencie rozciągania należy myśleć o usprawnianych mięśniach, uczestniczyć w procesie, odczuwać ruch,

w czasie ćwiczeń oddychać spokojne i równomiernie, nie wstrzymywać oddechu,

-    ćwiczyć należy w możliwie największym odprężeniu i skupieniu, ruchy zarówno rozciągające jak i powrotne wykonywać bardzo wolno.

należy pamiętać, aby głowa stanowiła zawsze przedłużenie wyprostowanych pleców, a linia oczu przebiegała poziomo (prawo onoskopii), aby zintensyfikować ćwiczenie należy podczas jego powtarzania rozpocząć od największego rozciągnięcia osiągniętego poprzednim razem, napiąć mięśnie i ponownie je rozciągnąć.

odczuwanie efektu rozciągania mięśni podczas ćwiczenia powinno być przyjemne, nie doprowadzać do uczucia bólu. rozciąga- tyle ile potrzebujesz, a nic tyle ile można.

-    nigdy nic sprężynować, zwłaszcza w pozycjach ekstremalnych (!). ćwiczenie powtórzyć 4 razy (tyc. 68)

Ćwiczenia wzmacniające zespoły mięśni osłabionych

Ostatecznym celem tego rodzaju Ćwiczeń jest osiągnięcie odpowiedniego poziomu wytrzymałości siłowej osłabionych mięśni. Polega to na zwiększeniu napięcia niektórych mięsni I. II i III układu odniesienia, po uprzednim zniesieniu ich dystonii w takim stopnia, aby wystarczało ono na długotrwałe, zautomatyzowanc utrzymanie prawidłowej postawy w rożnych warunkach życia. Im większy jest opór jaki napotyka mięsień, tym większą siłę musi on rozwinąć. Zasadę tę wykorzystuje się w ćwiczeniach mających na celu wyrobienie siły mięśniowej pod postaćlą odpow jednio dczow .mego oporow unia Są to cw iczcnia:

-    d> mimiczne (oparte na skurczu auksotonicznymk

-    statyczne (oparte na skurczu izomenycznym). mieszane (łączące oba rodzaje skurczu).

W praktyce po każdych ćwiczeniach statycznych obowiązują ćwiczenia iwzłuznuiąec. stwarzające warunki do wyrównania ukrwienia mięśni i długu tlenowego. Należy je stosować naprzemiennie z ćwiczeniami dynamicznymi. Walorem ćwiczeń statycznych jest łatwiejsza kontrola nad utrzy maniem prawidłowej pozycji. Należy pamiętać, że pracę statyczną wykonują również mięśnie prawic w każdym akcie ruchowym, zwłaszcza złożonym. w celu stabilizacji odcinków sąsiednich lub jednego / przyczepów. Dlatego należy celowo dobrać takie ćwi czcnin, w których pewne grupy mięśni pracować będą dynamicznie, natomiast inne statycznie Należy także pamiętać, ze warunkiem poprzedzającym wzmacnianie stabilizatorów czynnych