lastscan142

Celem działalności agencji ralingowych jest ocena i publikowanie rutingu dłużników i papierów wartościowych przez nich emitowanych. Niezależność od rządów analizo wanych krajów pozwala na stosunkowo dużą obiektywność. Zaletą sporządzanych ni portów jest ciągłe aktualizowanie danych. Stosowanie tej samej standardowej metody do oceny poszczególnych krajów pozwala na wzajemne porównywanie ich ratingu.

Agencje ratingowe podejmują się oceny wiarygodności danego kraju na ogół na zle cenie rządu (ministra finansów), który ponosi związane z tym koszty. Zlecenie zostaje przyjęte tylko wówczas, gdy agencja dysponuje wystarczającymi do analizy informacjami. Po przyjęciu zlecenia powoływany jest .zespół ekspertów, który będzie przeprowadzał dalszą analizę. W analizie brane są pod uwagę czynniki eko nomiczne, polityczne i społeczne. Po uzyskaniu niezbędnych informacji i dokonaniu analizy przez ekspertów klasyfikacja kraju do określonej grupy ryzyka jest przed miotem dyskusji na posiedzeniu komitetu ratingowego. O wyniku analizy zostają początkowo poinformowani tylko przedstawiciele rządu zainteresowanego kraju Daje to możliwość dostarczenia dodatkowych informacji, jeśli ocena jest ich zdaniem zbyt niska, które ewentualnie mogą, ale nic muszą zostać uw zględnione. Ostateczna ocena kraju (nawet przy braku zgody) zostaje opublikowana w wydawnictwach agencji. Przy istotnych zmianach czynników ekonomicznych, politycznych lub innych, które mogą rzutować na ocenę, analiza jest weryfikow ana.

Agencje oceniają wiarygodność dłużników, stosując tzw . zasadę top-down-appma• ches, czyli „od góry do dołu ’. Oznacza to, że najpierw analizują ryzyka specyficzne dla danego kraju, następnie ryzyka charakterystyczne dla branży, a dopiero w ostatnim etapie zajmują się ryzykami, które mogą wystąpić w- określonej firmie.

Agencje ratingowe stosują do oceny klasy ryzyka symbole literowe. Odróżnia się pr/y tym ni. in. ratingi długoterminowe i krótkoterminowe (na ogół do 12 miesięcy).

Na przykład agencja ratingowa Moody’s przewiduje 9 klas ryzyka w przypadku długoterminowego ratingu obligacji i stosuje następujące oznaczenia (http://www. moodys.com):

■    Aaa - najwyższa wiary godność i minimalne ryzyko kredytowe.

■    Aa - wysoka wiarygodność i bardzo niskie ryzyko kredytowe.

■    A - wystarczająco wysoka wiarygodność i niskie ryzyko kredytowe.

■    Baa - umiarkowane ryzyko kredytowe; ocena poniżej której zaangażowanie traktowane jest jako spekulacyjne.

■    Ba - elementy spekulacyjne i znaczące ryzyko kredytowe.

■    B - spekulacyjne i wysokie ryzyko kredytowe,

■    Caa - słaby standing, wysokie ryzyko kredytowe,

■    Ca - spekulacyjne w wysokim stopniu, gro?'ba niewypłacalności.

■    C - najniższa klasa (emitent niewypłacalny), bardzo minimalne perspektywy od zyskaniu kapitału i odsetek

Warto zwrócić uwagę nu to. żc rosnąca popularność ratingów doprowadzała często do różnicowania skali ratingów i definicji dla różnych typów podmiotów i emitentów. Tym samym nie ma jednej skali ratingowej i jednego tow arzyszącego im zestawu definicji. Aby dysponować aktualnymi informacjami na temat samych ratingów . a także ich definicji i sposobu interpretacji, należy korzystać z informacji dostępnych publicznie na stronach internetowych agencji ratingowych.

Analizy sporządzane przez agencje ratingowe cieszą się na ogół większym zaufaniem niż oceny zamieszczane przez czasopisma, tj. amerykański .Jnstitutional In-veslor” czy brytyjski „Euromoney” i ..Financial Times”. Wspomniane czasopisma wykorzystują częściowo przy swoich ocenach wyniki badań agencji ratingowych. Wynika to z faktu, żc eksperci agencji działającej na zlecenie rządu uzyskują dostęp do niezbędnych informacji, często poufnych, a także mają możliwość przeprowadzenia rozmów wyjaśniających z przedstaw icielami danego kraju. Dzięki otrzymywanym opłatom mogą też pozyskiwać kadry, które są w' stanie sporządzić raport) o wysokiej jakości.

Korzystając z ocen poszczególnych krajów , prezentowanych przez agencje ratingowe, należy wziąć pod uwagę następujące czynniki ograniczające ich przydatność:

■    raporty sporządzane są na podstawie informacji z przeszłości; przy danych charakteryzujących relacje ogólnogospodarcze opóźnienie to wynosi minimum rok;

■    na ocenę wpływa istotnie wybór kryteriów branych pod uwagę w analizie i przypisywane im wagi;

■    kwantyfikacja kryteriów niemierzalnych (subiektywnych) będzie zawsze obciążona indywidualną oceną eksperta dokonującego analizy;

■    negatywna ocena agencji ralingow-ych może mieć charakter samospełniającej się przepowiedni; przy takiej ocenie może nastąpić wstrzymanie się banków i innych inwestorów od dalszego zaangażowania, co może pogłębić trudności słabego gospodarczo kraju.

Na skutek kryzysu subprime agencje ratingowe zostały /obligowane do zwiększenia przejrzystości sw ojej działalności

4.2.

Zarządzanie ryzykiem kraju

Zarządzanie ryzykiem kraju ma szczególne /iiac/cmc dla banków prowadzących działalność na rynkach międzynarodowych Punktem wyjścia przed podjęciem decyzji o zaangażowaniu kapitału jest zbadanie wiary gorinoM i danego kraju. Podstawą do oceny mogą być (choć z omówionymi wcześnie) /te.lr/e/niiaini) listy ratingowe publikowane przez wyspecjalizowane inutytucje Wiaiygodność danego kraju jest przy tym decydującym elementem, inaczej niż w d/inlnlnoHi krajowej do rzadkości należą d<xlatkowc zabezpieczenia kredytu. W grę ewentualnie mogą jedynie wchodzić

291