NDIGDRUK00572569

63

może być zatrzymanym w pęchei/u tak długo, aż go dobrowolnie człowiek wyda, lecz mimowoli wypływa przez cewkę moczową kroplami, bezustanku.

U kobiót, u których mięsień zwieracz pęcherza jest znacznie słabiej rozwiniętym, aniżeli u mężczyzn, a prócz tego cewka moczowa jest szórszą, wydarza się, że bez paraliżu, lecz po prostu skutkiem silnego kaszlu, śmiechu, lub wysiłku odchodzi nieco moczu. Nie należy się takowego stanu obawiać, a w razie silnego kaszlu siąść na krześle, a uniknie się tój małój nieprzyjemności. Wypada nadmienić, że osłabienie mięśnia zwieracza wydarza się zazwyczaj u kobiót, będących w podeszłym wieku. Na tej samój zasadzie polega odpływ moczu u osób nerwowych skutkiem przestrachu, obawy i t. p. Paraliże mięśnia zwieracza pęcherza są albo pierwotne, albo też zależą od cierpienia centrów nerwowych i ogólnego osłabienia systemu nerwowego i mięśniowego. W pierwszym razie wyleczenie jest możliwóm, w drugim zależy od uleczalności choroby głównój. Leczenie zasadza się na hydropatyi, przyjmowaniu środków przepisanych przez lekarza i na elektryzowaniu. Chorzy tacy winni utrzymywać skórę w czystości przez obmywania i kąpiele, w przeciwnym bowiem razie mocz wywołuje nadżarcia, leczące się bardzo trudno. Podkłady choremu trzeba zmieniać co godzinę. Pożywienie powinno być tego rodzaju, aby było pożywnóm i aby jednocześnie jak najmniój moczu wyrabiało, a zatóm dyeta składająca się przeważnie z pokarmów stałych, czyli tak nazwana dyeta sucha.

Niema może drugiój choroby, w którój by pa-cyenci nią dotknięci potrzebowali takiój opieki, jak