Obraz
0 (50)

128 PLAGI JU5TYMIAMA

Sprawy szły w coraz gorszym kierunku. W połowie VI wieku za herezję i pogaństwo zaczęto karać śmiercią. Na rozkaz wschodniorzymskiego cesarza Justyniana wszczęto ludobójczą kampanię, której celem było przyspieszenie ugruntowania wiaty chrześcijańskiej. Szacuje się, że w samym Bizancjum zamordowano w tym czasie około 100.000 ludzi. W okresie rządów Justyniana polowanie na heretyków odbywało się na porządku dziennym i zaczęto ich palić na stosach.

Justynian wprowadził dalsze zmiany w doktiynie chrześcijańskiej. W roku 553 zwołał w Konstantynopolu Drugi Synod. Ówczesny papież¹ nie brał w nim udziału i nie udzielił mu błogosławieństwa. Wiele zmian w doktrynie chrześcijańskiej wprowadzonych w tamtym czasie w Cesarstwie Wschodniorzymskim nie objęło jeszcze wówczas papiestwa. Nastąpiło to dopiero później. Drugi Synod odrzucił na mocy dekretu doktrynę „transmigracji duszy” czy jak kto woli „reinkarnacji", która było doniosłym elementem nauk Jezusa. Synod oświadczył:

Każdy, kto będzie podtrzymywał pogląd o wcześniejstyin życiu dusz i podporządkowywał się doktrynie, która z niego wynika, niech będzie wyklęty jeks-komunikowany].²

W rezultacie wszystkie wzmianki na ten temat, z wyjątkiem bardzo zawoalowa-nych, zostały usunięte z Biblii. Wiara w „reinkarnację" została uznana za herezję. To ograniczenie zostało wkrótce wprowadzone w całym zachodnim świecie chrześcijańskim i jego naukach. Wiara w reinkarnację do dzisiaj jest uznawana w ogromnym stopniu za religijną i naukową herezją.

Chrześcijaństwo stało się pod rządami władców Cesarstwa Wschodniorzymskiego potężną instytucją. Zgodnie z utartymi wzorcami historycznymi, stało się ono jeszcze jedną frakcją Bractwa, na którą można było liczyć w walce z innymi jego organizacjami i podtrzymywać w ten sposób stan permanentnej wojny między ludźmi. Nowe, ortodoksyjne chrześcijaństwo zostało przeciwstawione wszystkim innym religiom, włącznie z Wschodniorzymskimi Szkołami Tajemnic, które Justynian skazał na banicję.

Ciąg tych zdarzeń był lawiną, która została zapoczątkowana przez wizję Konstantyna. Czaty te były jednym z epizodów zapowiadanego „końca świata", znaczonych religijnymi „wizjami”, masowymi ludobójstwami oraz wprowadzeniem nowego porządku społecznego obiecującego nastanie utopii, która oczywiście nie nadeszła. Wystąpił wówczas ponadto jeszcze jeden, bardzo ważny element „końca świata" - fala potężnych plag, którym towarzyszyły niezwykłe zjawiska atmosferyczne.

W latach 540-592, w czasie „reformowania" przez Justyniana chrześcijaństwa, Cesarstwo Wschodniorzymskie nawiedziła epidemia dżumy dymieniczej, która objęła następnie ogromną część Europy. Zaczęła się ona w jego państwie i dlatego nazwano |.| „Plagą Justyniana". Była ona jedną z najbardziej tragicznych epidemii w historii ludzkości i wielu ówczesnych ludzi uważało ją za bożą karę. Słowo plaga wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza „cios" lub „ranę”. Plagę nazwano „boską zarazą" mając na myśli cios lub ranę zadaną przez Boga.

Ludzie uważali plagę za karę bożą między innymi ze względu na często towarzyszące jej niezwykłe zjawiska powietrzne. Jednym z kronikarzy Plagi Justyniana był słynny historyk Grzegorz z Tours, który opisał szereg niezwykłych zdarzeń, które miały miejsce w czasie jej trwania. Podaje on, że tuż przed nawiedzeniem przez plagę rejonu Auvergne we Francji w roku 567 wokół słońca ukazały się trzy lub cztery jasne światła, zaś niebo stanęło w ogniu. Mogło to być rzadkie naturalny zjawisko atmosferyczne, lecz w tym samym czasie w tym regionie występowały również inne dziwne zjawiska. Inny historyk donosi o podobnym zdarzeniu, które miało miejsce 7 J lata później w innym regionie Francji, w Avinionie. Widziano tam wówczas „tajemnicze znaki" na niebie i nocą powierzchnia ziemi bywała jasno oświedona jak w dzień. Wkrótce potem wystąpiła tam katastrofalna w skutkach epidemia zarazy. (uzegorz podaje również, że w Rzymie widziano olbrzymiego „smoka”, który przele-tl.il nad miastem w kierunku morza, i że zaraz potem nastąpił gwałtowny wybuch plagi (zaraty).

lego rodzaju doniesienia analizowane chłodnym okiem nasuwają mrożący krew w żyłach wniosek: Plaga Justyniana była wynikiem rozsiewania środków bakteriologicznych przez pojazdy powietrzne Nadzorców. Była to zatem powtórka plag podobnych do tych, które „nawiedzały" starożytną Mezopotamię, o czym mówi inhlin i mezopotamskie tabliczki. Tym razem jednak Nadzorcy byli niewidzialni.

I iloywali się za zasłoną tajemniczości Bractwa i religijnymi mitami, co oczywiście nie o/nacza, że byli mniej zainteresowani utrzymaniem rasy swoich niewolników w stanic ucisku. Jak zobaczymy w jednym z następnych rozdziałów, istnieje znacznie więcej dowodów łączących aktywność NOLi z rozprzestrzenianiem się plag, tym i.izrm tak zwanej „czarnej śmierci”.

Według apokaliptycznych proroctw, wydarzenia takie jak „Plaga Justyniana" poprzedzały pojawienie się nowego „mesjasza" lub boskiego posłańca. Tą postacią w tym przypadku był Mahomet. Mahomet urodził się w czasach rządów Justyniana, gdy plaga wciąż szalała. Gdy po osiągnięciu pełnoletności, ogłosił się „zbawcą", stał się pi/ywódcą nowej, monoteistycznej, apokaliptycznej religii - islamu. Podobnie jak |rgn poprzednicy, Mojżesz i Jezus, Mahomet jawi się nam jako człowiek uczciwy, lecz now.i religia, którą stworzył, stała się frakcją, która wykreowała nowe religijne motywacje popychające ludzi ku nie kończącym się wojnom. Mahomet tak jak Mojzrsz i Jezus był wspierany przez skorumpowane Bractwo. ³

1

Papieżem w tym czasie był Wigiliusz (537-555), który przebywał w czasie soboru w Konstantynopolu. Mimo iż został potępiony przez biskupów i usunięty przez nich ze stanowiska, podpisał, o dziwo, przyjęte przez nich uchwały. - Przyp. red.

2

L Ron Hubbard, Have You Lived Before This Life?, A Scientific Survey (Czy żyliśmy przed, naszym obecnym życiem? - studium naukowe, Church of Scientology Publications Organization, Los Angeles, 1977, str. 284.

3

   Edenu