W dalszym ciągu Czytelnik przekona się, że najłatwiejszą i najbardziej konkretną metodą obliczania magnetycznych własności atomów staje się często wykorzystanie wyników pomiarów stosunku y lub
Stosunki giromagnetyczne dla próbek makroskopowych można mierzyć metodą naszkicowaną na rys. 12.9. Żelazna igła magnesowana jest przez solenoid. Zmieniając namagnesowanie próbki — a oznacza to zmianę kierunku atomowych momentów magnetycznych w próbce — zmieniamy również kierunek atomowych momentów pędu. Zgodnie z prawem zachowania momentu pędu obserwujemy wtedy zmianę momentu pędu całej próbki. Po odwróceniu
Rys. 12.9. Doświadczenie Einsteina-de Haasa. Po odwróceniu kierunku przepływu prądu w solenoidzic uwieszony w nim pręt z materiału ulegającego namagnesowaniu obraca się. Skręcenie nici. na której wisi pręt. jest mierzone u pomocą zwierciadła i wiązki światła
biegunów solenoidu i zmianie namagnesowania próbki o 180° wektor momentu pędu również musi się obrócić o 180°. Zmianę namagnesowania igły ApN, mierzoną za pomocą cewki i gal w anometru balistycznego, można ilościowo przedstawić w postaci sumy zmian dla poszczególnych elektronów
w przypadku gdy odwrócone zostają kierunki n elektronów.
Podobnie makroskopowa zmiana momentu pędu igły. ALs. mierzona za pomocą skręcenia nici. jest sumą zmian atomowych momentów pędu
11 I
W próbkach makroskopowych mierzony jest stosunek
e
A/i* #ij