Obraz
9 (71)

Po stronie odpowiadającej grzbietowi płodu wyczuwa się płaski, dość twardy równy opór, po stronie części drobnych powierzchnia jest nierówna, wyczuwa się przesuwające się pod palcami badającej ręki drobne części /nóżki, rączki/.

W przypadku położenia poprzecznego płodu można tym chwytem stwierdzić po jednej stronie główkę, po drugiej pośladki płodu.

Drugim chwytem można również określić odmiany ustawienia płodu. Jeżeli grzbiet płodu znajduje się bardziej od strony przedniej brzucha, wówczas mamy odmianę A. Jeżeli grzbiet jest mało dostępny w badaniu, a po drugiej stronie znajdują się części drobne i wyczuwa się je aż do środkowej linii ciała, mamy do czynienia z odmianą B.

Trzeci chwyt Leopolda /dwuręczny/ - służy do oceny co jest częścią przodującą i jaki jest jej stosunek do kanału rodnego.

Technika badania: badający staje tyłem do twarzy rodzącej, obie ręce układa równolegle nad pachwinami /mały palec jest na wysokości kolca biodrowego/, końce palców obu rąk zagłębia delikatnie ukośnie w dół, w kierunku wchodu miednicy. Przed zagłębieniem rąk rodząca powinna zgiąć nogi w stawie kolanowym, nabrać powietrza i wypuszczać je w czasie zagłębiania rąk / znosi to napięcie mięśni brzucha i ułatwia badanie/. Jeżeli brak jest części przodującej nad wchodem, nasuwa to przypuszczenie o skośnym lub poprzecznym położeniu płodu.

Jeżeli wyczuwamy miękką część bez charakterystycznego twardego oporu dla główki, należy powtórzyć badanie 1 chwytem i jeszcze raz ocenić, co się znajduje w dnie macicy / w tym przypadku - twarda kulista część odpowiadająca główce/ możemy przypuszczać, że częścią przodującą jest miednica płodu. Pośladki płodu mają nierównomierny kształt i konsystencję. Wynik badania trzecim chwytem Leopolda będzie zależny od postępu główki w kanale rodnym.

Wtedy gdy główka jest nieustalona / balotu]ąca nad płaszczyzną wchodu miednicy/ bada się kulistą, twardą, ruchomą część. Palce rąk schodząc mają tendencję do schodzenia się tuż nad spojeniem łonowym pod główką. Przy różnicowaniu główki i pośladków należy pamiętać o tym, że pośladki płodu nie balotująnad wchodem miednicy z uwagi na ich mniejszą ruchomość w stosunku do tułowia.

Przy główce nieustalonej /^przypartej do płaszczyzny wchodu miednicy/bada się kulistą twardą nieruchomą część, palce rąk badającego nie schodzą się, wyczuwa się symetryczny opór od strony potylicy i guzów czołowych.

Przy główce ustalonej we wchodzie palce rąk badającego nie schodzą się, po stronie grzbietu płodu wyczuwa się niewielki opór blisko linii środkowej brzucha/kark płodu, potylica jest w miednicy mniejszej/. Pod drugiej stronie ręka badająca napotyka opór od strony czoła płodu. Główka jest nieruchoma. Przy główce ustalonej w próżni palce rąk badającego napotykają opór tylko po stronie części drobnych płodu / odcinek części twarzowej główki/, po stronie przeciwnej nie wyczuwa się oporu. Nad spojeniem łonowym wyczuwa się jednakowo dające się poruszyć barki płodu.

Przy główce ustalonej w płaszczyźnie wychodni w dnie miednicy/ nie wyczuwa się główki płodu. Nad wchodem znajdują się ruchome barki /główka znajduje się w miednicy mniejszej/.

41