Obraz3 (38)

Mechanizm porodu: Ułożenie czołowe jest najbardziej niebezpieczne dla płodu i maiki spośród ułożeń odgięciowych /największa płaszczyzna miarodajna i najmniej podatna cześć czaszki do adaptacji/. Ułożenie czołowe jest często pośrednim stadium w przejściu do większego odgięcia ułożenia twarzowego.

I >o płaszczyzny wchodu miednicy główka wstawia się szwem czołowym u poprzeczny lub skośny jej wymiar. W tym wymiarze zwykle schodzi aż do dna miednicy. Dopiero wtedy dokonuje się obrót twarzy płodu w kierunku • pojenia łonowego, ale rzadko szew czołowy ustawia się w wymiarze prostym miednicy. Spóźniony zwuot uwarunkowany jest późnym wejściem tyłogłowiado I a 11 a 111 rodnego i możliwością^ dokonania zwrotu w kierunku zagłębienia I i/Yżowo-biodrowego.

I'lodzenie się główki na zewnątrz zaczyna się od momentu, gdy w szparze

i owej od strony spojenia łonowego ukaże się nasada nosa aż do kości

i.uzmowych. Wtedy, wokół punktu obrotu dokonuje się najpierw przygięcie i urodzenie po kroczu całego tyłogłowia. Następnie przy niedużym odgięciu lodzi się część twarzy i bródka płodu. Dalszy mechanizm porodu podobny jak w ułożeniach przygięci owych.

Uwaga! Możliwość porodu istnieje w przypadku małej główki i obszernej miednicy. Każdorazowo po rozpoznaniu ułożenia czołowego należy w ^ konać cięcie cesarskie.

I 'ozpii/.nanie w badaniu położniczym:

(•lówlui ustalona we wchodzie miednicy:

lindanie zewnętrzne: III i IV chwytem położniczym bada się główkę

.....m liomą, po stronie bródki można dojść do szyi płodu /bródka nie przygięta/.

I*»» '.Ironie potylicy - część tyłogłowia jest jeszcze badaniem wyczuwalna nad pojeniem łonowym. Tętno płodu jest lepiej słyszalne po stronie części diobiiych /klatka piersiowa znajduje się bliżej przedniej ściany macicy niż 1¹1 zbiel plodll/

lindanie wewnętrzne: zwykle część przodująca jest trudna do określenia zc > jdędti na utworzone przedgłowie, które w tym ułożeniu powstaje dość wi /cśnie. Ułożenie czołowe można rozpoznać przez wyczucie badaniem nasady iio .i po jednej stronie, ciemiączka przedniego po drugiej stronie przedgłowia. IVv ruchomości główki istnieje możliwość dalszego odgięcia, aż do ułożenia i u .u /owego.

HH

Główka ustalona w próżni i na dnie miednicy.

Badanie zewnętrzne: nad wchodem znajduje się już tylko część potylicy. Badanie wewnętrzne:    punkt prowadzący znajduje się poniżej linii

międzykolcowej. Twarz płodu znajduje się od strony spojenia łonowego. Ciemiączko przednie znajduje się od strony zagłębienia krzyżowo-biodrowego. Duże przedgłowie znajdujące się na części przodującej utrudnia ocenę przebiegu szwu czołowego.

Ryc. 36. Ułożenie czołowe: A - główka ustalona we wchodzie, B - główka w płaszczyźnie wychodu.

Ułożenie twarzowe - habitus facialis

Panie położnicze:

•    część przodująca - główka, twarz

•    punkt prowadzący - nos i szczęka,

® płaszczyzna miarodajna - tchawiczo /gnykowo/ - ciemieniowa, wymiar strzałkowy prosty 12 cm, obwód 34, 5 cm,

» punkt obrotu - okolica podbródka,

® mechanizm rodzenia - przygięcie, a kształt, główki - długogłowie,

a przedgłowie - twarz, policzek prawy przy ustawieniu I, policzek lewy przy ustawieniu II.

Mechanizm porodu. Główka płodu wstawia się do miednicy w ułożeniu odgięciowym, które pogłębia się tak, że tyłogłowie odgina się coraz bardziej ku tyłowi, a kręgosłup płodu przybiera kształt litery' S. Zwrot wewnętrzny główki bródką ku spojeniu łonowemu odbywa się dopiero w dnie miednicy. Podczas przechodzenia główki przez szparę sromową linia twarzy przebiega już

89