4130651724

Wstęp

Podstawa miejsca zazwyczaj świadczonej pracy jest najbardziej charakterystyczną dla stosunku pracy i stanowi naturalny łącznik relacji prawnej pracownika i pracodawcy z terytorium państwa. Ze względu na tę okoliczność i na fakt, że większość orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej), która dotyczy przepisów o jurysdykcji w sprawach pracowniczych, traktuje o tej podstawie, poświęcono jej najobszerniejszy rozdział. Liczne wypowiedzi Trybunału oraz doktryny nie wyjaśniły wszystkich problemów interpretacyjnych w tym zakresie. Nadal bez jednoznacznej odpowiedzi pozostają problemy o podstawowym charakterze, jak na przykład ustalenie, co jest kryterium najważniejszym w identyfikacji loci laboris oraz czy dopuszczalne jest istnienie kilku miejsc zazwyczaj świadczonej pracy. Na szczególną uwagę zasługują reguły określania miejsca zazwyczaj świadczonej pracy pracowników, którzy z istoty swej pracy wykonują ją w różnych państwach (m.in. personel latający, pracownicy morscy). Nie inaczej jest w przypadku tzw. złożonych stosunków pracy, przez które rozumie się sytuację, gdy pracownik zatrudniony przez pracodawcę w jednym państwie zostaje wysłany do innego pracodawcy w drugim kraju. Formalnie trwa umowa z wysyłającym podmiotem i zawierana jest nowa z podmiotem przyjmującym. W ścisłym związku z tym ostatnim zagadnieniem pozostaje problem tymczasowego delegowania do państwa innego niż to, gdzie zazwyczaj pracownik wykonuje swoje obowiązki.

Subsydiarną (pomocniczą) w stosunku do loci laboris jest podstawa zatrudniającego oddziału. Przez ową subsydiarność rozumie się stosowanie podstawy zatrudniającego oddziału jedynie w przypadku niemożliwości ustalenia jednego państwa, w którym wykonywana jest zazwyczaj praca. Jednym z zadań przy interpretacji wymienionych dwóch łączników jest określenie relacji pomiędzy nimi. Im większe znaczenie przyzna się w drodze wykładni jednej z podstaw, tym zakres zastosowania drugiej odpowiednio się zmniejszy.

W tym miejscu warto zaznaczyć, że łączniki loci laboris i zatrudniającego oddziału zostały przejęte z norm kolizyjnych, które określają prawo właściwe dla indywidualnej umowy o pracę. W odpowiednich fragmentach pracy przedmiotem badania będzie możliwość korzystania przy interpretacji rozporządzenia z wypracowanych poglądów, które dotyczyły wykładni niemal identycznych norm kolizyjnych. Mając na uwadze odrębne cele, jakim służą normy określające właściwość sądów i właściwość prawa, należało precyzyjnie rozstrzygnąć co do zakresu powoływania się

00