Obraz3 (14)

55

5

6    4

Rys. 5,14. Zasada działania hamulcu elektrowuowcgo: 1 - wirnik. 2 - zęby, 3 - stojan. ■1 - cewka. 5 - pierścień miedziany. 6 - kanak' chłodzące

Rys. 3.15. Schemat budowy hamulca clektrowi-rowego: 1 - korpus hamulca, 2 - uzwojenie wzbudzenia. 3 - tarcza biegunowa. 4 - kanały chłodzące, 5 - układ chłodzenia, 6 - szczelina powietrzna, 7, X - lewa i prawa tarcza sprzęgłowa, 9 - wał. 10 - wspornik, 11 - podstawa

W hamulcu elektrowirowym wykorzystuje się wzajemne oddziaływanie stałego pola magnetycznego wywołanego przez elektromagnesy stoja-na oraz pola magnetycznego wywołanego przez indukowane w wirniku prądy wirowe Foucaulta Wirnik przypomina kształtem koło zębate, a wykonany jest z niskowęglowcj stali o dobrej przenikliwości magnetycznej.

Wirnik obraca się w stojanie wyposażonym w uzwojenie wzbudzenia zasilane prądem stałym o regulowanym natężeniu. Przepływ prądu przez uzwojenie stojana powoduje powstanie poła magnetycznego dającego przy obrocie wirnika kolejne, szybko po sobie następujące magnesowanie i rozmagnesowanie zębów wirnika.

Efektem oddziaływania pól magnetycznych wirnika i stojana jest powstanie momentu hamującego i równoważnego mu momentu reakcyjnego,

przeniesionego podobnie jak w hamulcach wodnych poprzez obudowę stojana na dynamometr Prądy wirowe nagrzewają hamulec, co wymaga jego chłodzenia wodą. W' hamulcach clektrowirowych woda pełni tylko funkcję czynnika unoszącego ciepło. a nie bierze udziału w przenoszeniu momentu obrotowego

Hamulce elektrowirowe odznaczają się wysokim stopniem stabilizacji zadanego momentu hamującego, często dowolnym kierunkiem obciążenia, małym momentem