obraz6 (10)

nięty zapachem krwi, Julunggul wyszedł ze swej podziemnej kryjówki, wspiął się groźnie - co spowodowało chmury i błyskawice - i zbliżył się do szałasu. Młodsza Siostra starała się go oddalić tańcząc, a tańce te są odtwarzane podczas ceremoniału Kunapipi. Na koniec Wąż owinął śliną szałas, w którym znajdowały się dwie Siostry i dziecko, i połknął je, po czym uniósł się, z głową zwróconą ku Niebu. Nieco później wypluł obie Siostry wraz z dzieckiem. Pogryzieni przez białe mrówki powrócili do życia - ale Julunggul na nowo ich połknął i tym razem na dobre.

Poza Kunapipi mit ten służy za podstawę dwóm innym rytuałom, z których jeden,!: djunggaworU stanowi inicjacyjny obrzęd dojrżałościowy. Pochodzenie wszystkich tych rytuałów wyjaśniają aborygeni w następujący sposób: pyton - LUningu - zobaczywszy, jak Julunggul pochłania, a potem zwraca dwie Siostry, zechciał go naśladować. Zaczął wędrować po kraju, pochłaniając młodzieńców, ale zwracał ich martwych, niekiedy w postaci samego szkieletu. Rozgniewani ludzie zabili go, a następnie wznieśli wyobrażający go pomnik: są to dwa słupy nazwane jelmalandjij Dla naśladowania syku Węża zrobili warkotki²⁶. Na koniec wódz ceremonii, odciął sobie ramię mówiąc: „Uczynimy się podobnymi do tych dwóch kobiet”²⁷.

W rytuale Kunapipi - pisze Berndt - młodzi neofici, „udając się z głównego obozu na święty obszar, uchodzą za pożeranych przez LUnrngu, podobnie jak pożarł on młodzieńców w Epoce Snu; w dawnych czasach musieli trzymać się z daleka od kobiet na okres od dwóch tygodni do dwóch miesięcy, co symbolizowało ich pobyt w brzuchu Węża”²⁸. Ale dwa Węże - Julunggul i Lu’ningu - są tu pomieszane, gdyż wracając do głównego obozowiska, mężczyźni oświadczają kobietom: „Wszyscy młodzieńcy dzisiaj opuścili nas; pożarł ich Julunggul”²⁹. Symbolizm rytualnego pożarcia jest zresztą bardziej złozony. Z jednej strony, uważa się, że neofitów, utożsamianych z dwoma Siostrami, pożera Wąż; z drugiej zaś, że wchodząc na święty obszar, powracają symbolicznie do macicy Matki. W istocie, neofici malowani są ochrą i krwią, uzyskaną przez otwieranie sobie żył na ramieniu, wyobrażającą krew_dwóch Sióstr Wauwalak. „Znaczy to - pisze Berndt — że na koniec rytuału stają się dwoma Siostrami i pożerani są przez Julunggula; a po rytuale przywracani są do życia, tak jak

²⁽' Chodzi o dobrze znany temat mityczny: jl) Istota nadprzyrodzona zabija ludzi (aby ich inicjować); 2) nię_ rozumiejąc znaczenia tej śmierci inicjacyjnej, ludzie z zemsty uśmiercają ją; 3) następnie jednak ustanawiają tajemne ceremonie powiązane z owym pierwotnym dramatem; 4) Istota nadprzyrodzona uobecniana jest w ceremoniach przez obraz^lbo święty przedmiot, uważane za wyobrażenia jej .ciała lub głosir

²⁷    Berndt, op, cit., s. 36.

²⁸    Ibul., s. 37.

^2<; Ibid., s. 41.