OMiUP t2 Gorski8

przekroczenia dopuszczalnego zasolenia destylatu następuje automatyczne odcięcie odlotu skroplin do zbiornika i skierowanie ich do zęzy zaworem 31. Kurek probierczy 30 służy do pobierania próbek wody w celu przeprowadzenia analizy.

5.4.3. ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z EKSPLOATACJĄ INSTALACJI DESTYLACYJNYCH NA STATKACH

5.4.3.1.    PRZEPISY INSTYTUCJI KLASYFIKACYJNYCH DOTYCZĄCE WYPAROWNIKÓW

Przepisom Polskiego Rejestru Statków podlegają jedynie wyparowniki kotłów głównych i ważnych kotłów pomocniczych (część X, p. 1.3). W tym zakresie PRS stawia wymagania dotyczące materiałów stosowanych na kadłub, kolektory, dna i pokrywy oraz ściany sitowe, ściągi i inne części mocujące (cz. X, tabl. 1.3.3).

Ciśnienie próbne dla tego typu urządzeń przewidziano na 1,5 p_ro^,, nie mniejszy jednak niż p^ + 0,1 MPa.

Wyparowniki (bez podziału na przeznaczenie) podlegają co 4 lata oględzinom, mającym na celu stwierdzenie stanu technicznego z udostępnieniem, odsłonięciem lub demontażem poszczególnych elementów w zależności od potrzeby. Co 8 lat, a w razie braku możliwości oględzin co 4 lata, przeprowadza się próby hydrauliczne ciśnieniem próbnym. Zawory bezpieczeństwa wy parowników podlegają corocznym próbom działania i oględzinom zewnętrznym.

5.4.3.2.    MONTAŻ INSTALACJI DESTYLACYJNEJ NA STATKU

Instalując wyparownik w siłowni okrętowej, należy zwrócić uwagę na następujące zagadnienia:

—    wszelkie przyrządy kontrolno-pomiarowe powinny być tak zamontowane, aby były dobrze widoczne dla personelu obsługującego urządzenie,

—    aparatura powinna być łatwo dostępna,

—    musi być możliwy i łatwy demontaż baterii grzewczej i skraplacza.

Doprowadzenie wody grzejnej (w wyparownikach utylizacyjnych, prawie

wyłącznie obecnie stosowanych) powinno być usytuowane najbliżej jej wylotu z silnika, tzn. tam gdzie woda jest najcieplejsza. Sposób jej podłączenia powinien umożliwiać swobodną i dokładną regulację wody doprowadzonej do baterii wrzenia.

Istnieje wymóg, aby woda chłodząca skraplacz miała możliwie najniższą temperaturę, a więc należy ją doprowadzić bezpośrednio zza burty. Podobnie woda do zasilania pomp strumieniowych powinna być możliwie zimna.

Opory przepływu solanki od pompy solankowej za burtę nie mogą być duże i przy zastosowaniu solankowej pompy strumieniowej (smoczka) nie powinny przekroczyć 0,08 MPa.

158