op32

296 r.UKASZ OPALIŃSKI

Dla pańskiego pożytku i pańskiej zabawy,

Bo wszytek obłów idzie panu myśliwcowi,

Kość albo grzanka tylko bic-dncmu wyżłów i.

Nie potrzeba zabiegać cudzej chęci, ani Frasować się* o łaskę pana albo pani,

Albo i sług, co bliższych boku ich i ucha,

Których przedany fawor jest wszytka otuchu Szczęśliwości omylnej, u zaś rozgniewanie — Zasług, prac. kosztu strata i przemarnowanie.

Awo mogąc wystarczyć prawie dobrze sobie,

Kłania się głupi człowiek i jxxllej osobie,

Chciwość zbioru, wyniosłość chcąc nusycić,

dziwem^sw

Postępkom swojej chuci stawia się przeciwnym,

Bo gubi, czego szuka, traci gotowiznę.

Spuszczając się na jakaś płonną darowiznę.

Polym, chcąc wyniosłego dostąpić honoru,

Wzgardę coraz ponosi u pysznego dworu.

Nie wspominam urazy sumnienui, gdy trzeba Dla fałszu i obłudy uchylić i nieba^4U0,

Kiedy przewrotna chytrość cne postępki psuje I starożytną cnotę prostotą mianuje.

Pobożność w pośmiech idzie, żartem nabożeństwo, Pacierz, posty, ofiary, wszytko to — błazeństwo.

Lecz powraeam się do powieści zaczętej. Tandem ⁴⁰¹ Plutojs], wypowiedziawszy przyczyny, dla których nagle ludzi ubogaca, to przydał na koniec, że komu nagłe daje, nagłe zwykł odbierać i tak bywa niemal zawsze, że gdy ojca ubogaci, to potomek jego

**■’ dziwem — ni dziw. juk dziwnie.

•'ⁿ uchylić — odsunąć, oddalić; Sens: popaść w niebezpieczeństwo utraty nieba (zbawienia). ^w lundcrn — w końcu, wreszcie.

297

COŚ NOWEGO

straci. Koncie krótko^iat bajki;, przychodzi Plutofs] z Merkuryjuszem do Tymona i zastawa go, a przy nim te-ż boginie; Praca, Czułość, Pilność. Wstrzemięźliwość, bliskie siostry Ubóstwa. Tymon Plutosa, dawno niebywałego gościa, otoczywszy i przy nim Merkuryjusz#, zląkł się i rzekł: „Hej, panowie, wielcy niebiescy duchowie i bogowie, po coście do mnie tak niespodzianie przyszli?” Merkuryjusz odpowiedział „Wola Jest Jowisza, że cię kazał Pluto-sowi ubogacić”. Zbraninć się naprzód jx>czął Tymon, mówiąc, że się już tak komentuje skromnym życiem. „Nie chćę — pry — dostatków”. Niedługo się zdobywał Merkuryjusz na racy je i perswaz.yje. Pozwolił prętko Tymon i rzekł: „Biedaż moja, ale coż czynić, parendum Jovi et uerurn dtrescenduml” ^40ł A tak Plutojs] pokazał miejsce ł kopać śmiele kazał. upewniając, że obfity skarb miał znaleźć. Ukazawszy, zniknęli bogowie. Tymon kopie długo i Juz nłcmal powątpiewa Aleć przecie dokopał się i rzecze „Czym jest nu Jawi, czyli mnie sen bawi? Coś mi się błysnęło". Przypatrzy się i wziąwszy w rękę bryłę, i otarszy: „Złoto! — krzyknie. — Chwała Panu Bogu, witajże, mój drogi i ulubiony kruścu, ceno świata, za którę i niebo, jako księża powiadają. kupi. drogoć podobno, ale przecie kupi. Witaj, mego życia źródło, dobrego mienia i szczęścia przyczyno. W tobie grzeczność, godność, dowcip, uroda, zgoła wszytko. Precz z głowy mądrości, nie wiem jukic, co cię ganią, co cię daremnie ludziom chcą obrzydzić. Wszytko lobie służy, ty panujesz wsze-

^4,1 krótko — lapidarnie, aforyzmem.

parendum ... ditescendum — należy być posłusznym Jowiszowi I w rzeczywistości stać się bogatym.

aibl. Nar. 3*r I. Nr 173 (U OpaUftiki. W>U>« pUn)    30