Skala dni kalendarzowych Skala koleinych dni roboczych
bl
gj I Je s |
j Metoda kolejnego wykonana | |||
Ir | ||||
Dni robocze | ||||
i |
m i ' - |
1 |
1 | |
2 |
js |
HU | ||
3 |
3 | |||
s-1 |
B_ | |||
s |
s | |||
S*1 |
S*1 | |||
jj |
T-s/ | |||
----7t |
s - liczba robót specjalistycznych nadanym obiekcie t - czas /rwana robót specjabslycznych T - całkowity czas Imana budowy
Rys. 1-1. Przykład harmonogramu budowlanego: a) układ podstawowych części, b) odzwierciedlającego kolejny przebieg robót
Podstawowymi metodami organizacji produkcji budowlanej są:
• metoda kolejnego wykonania,
3 metoda równoległego wykonania,
• metoda pracy równomiernej,
• metoda mieszana (bazująca na poprzednich),
• metody uprzemysłowione.
Metoda kolejnego wykonania polega na wykonywaniu robót lub obiektów po zakończeniu poprzednich (rys. l-2a).
Przykładem niech będzie jedna brygada, tak dobrana pod względem liczby osób i ich specjalności robotniczych, że może wykonywać w sposób ciągły poszczególne roboty (np. ciesielskie, zbrojarskie, betonowe) na danym obiekcie, od początku do zakończenia robót, zanim przejdzie do podobnych, przy innym obiekcie. Taka „kompleksowa” brygada może być utworzona tylko w małych przedsiębiorstwach, wykonujących małe, nieskomplikowane obiekty budowlane. W metodzie tej nie ma ciągłości w pracy maszyn i urządzeń budowlanych, ani w zużyciu materiałów budowlanych.
Metoda równoległego wykonania polega na równoczesnym rozpoczęciu robót na wszystkich działkach lub obiektach budowlanych przez poszczególne specjalistyczne brygady robocze (rys. 1-2b).
Każda brygada po wykonaniu robót przenosi się na inną działkę lub do innego obiektu. Nierównomierna dzienna praca maszyn, zużycie materiałów, produkcja budowlana itp., a także całkowity brak ciągłości w każdym zakresie, są poważnymi wadami tej metody. Do tego jeszcze trzeba dodać szczytowe nagromadzenia nierównomiernie wykorzystanych środków produkcji i sił wytwórczych, stwarzające duże trudności organizacyjne. Przy niektórych robotach ta metoda jest w ogóle niemożliwa do zastosowania, ale tam, gdzie da się ją zastosować, jej zaletą, w porównaniu do innych metod, jest możliwie krótki czas wykonania budowy.
Metoda pracy równomiernej polega na podziale obiektu budowlanego na tzw. działki robocze, o jednakowej lub bardzo zbliżonej pracochłonności, na których odpowiednio dobrana pod względem stanu osobowego specjalistyczna brygada lub jej zespoły robocze wykonują stale tę samą pracę, przechodząc z działki na działkę, po przygotowaniu frontu pracy dla następnej brygady (rys. l-2c).
Metoda ta sprawdziła się na przestrzeni lat tylko w bardzo ograniczonym zakresie. Jej najlepsze wymierne efekty są przy robotach długotrwałych, np. budowie rurociągów, dróg, lub budowie dużej liczby małych obiektów, np. domków jednorodzinnych.
9