Obraz3 (20)

wadzono pojęcie pędnika idealnego. Pędnikiem idealnym jest przepuszczalna tarcza¹ ustawiona¹ prostopadle do kierunku przepływu, na której rozłożone równomiernie normalne siły zewnętrzne wywołują w przepły-wającej przez tarczę cieczy skokowy przyrost ciśnienia oraz ciągły przyrost prędkości. Ciecz, w której pracuje pędnik, jest doskonała, tj. nielep-ka, nieściśliwa i o stałej^! gęstości, a/jej ruch jest ustalony. Równomierny rozkład sił zewnętrznych na tarczy implikuje jednorodny przepływ cieczy w przekroju poprzecznym, a doskonałość cieczy — wyraźnie zaznaczo-ne .granice w postaci nieciągłości w kierunku poprzecznym do przepływu, zarówno przed, jak i nieskończenie daleko za pędnikiem. Opisane powyżej, działanie pędnika zostało przedstawione na rys. 4.9, na który naniesiono także wykresy prędkości i ciśnienia! w przepływie .wywołanym przez

pęaniK.    fl^OTH9OTCjf nr^noschii

	1 • - •	^P
	Po ^		44 , P	L' • - ^
	____l--1-

*—

*-=¥

		Pl	---
-iźs__			\Va + Ua		i^V**VśSL

Rys. 4.9. Przepływ wywołany działaniem pędnika idealnego

‘    -    ....    , W    UTTi

_ ..

Korzystając z równania Bernouliego oraz zasady pędu wyznacza się zależność pomiędzy prędkością indukowaną w płaszczyźnie pędnika U_A i prędkością indukowaną daleko za pędnikiem U_A0, a także sprawność pędnika idealnego. Ponieważ równanie Bernouliego wyraża zasadę zachowania energii w przepływie, a tarcza jest tym miejscem, w którym energia do cieczy zostaje doprowadzona, równanie trzeba zapisać oddzielnie dla linii prądu przed i za pędnikiem:

(4.1)

(4.2)

Po+^-eVl = _P'+~e(v_A + u_Ay-,

°2    -    2) s

Po+~ Q (V_A + UaoY m p" +±e    .

Ol,,    v^j

Stąd skokowy przyrost ciśnienia na tarczy jest równy:

149

1

Kształt tarczy nie ma żadnego znaczenia.