P050211 59

Mmni trvmvm n»c zależy od rezystancji obwodu wirnika (63*_} ■iM pny rczysfaiKł* A^lałkowj A? ^ (odniesionej do obwodu ®*°j*na)p^V krytyczny

x_t WĘ    H

Jeżeli rtnMancję dodatkowy /?_rf dobierze się tak, że:

*;-(*,+**,)-*;    ₍

hib w pnyMiżrniu:

fo.t₄ « i, co oznacza, że maksymalny moment występuje przy 5 = 1 (aj = O) H 3 chwili rozruchu (lub zwarcia — patrz p. 6.8.2). Rezystancja dodatkowa oj? tości określonej wzorem (6.43) zapewnia maksymalny moment początkowy?* czas rozruchu silnika indukcyjnego. Dalsze zwiększanie rezystancji /?' oznao, dalsze przesunięcie poślizgu s_t już na zakres pracy hamulcowej i odpowiem? zmniejszenie momentu.

fadczas analizowania wpływu zmian napięcia zasilającego oraz rczystajtó-dodatkowej w obwodzie wirnika na przebieg momentu warto wyjaśnić pew^ spotykane w literaturze określenia, a mianowicie: charakterystyka naturalny i sztywność charakterystyki. Charakterystyka naturalna jest to charaktery. styka wyznaczona przy zasilaniu silnika napięciem znamionowym i bez żadnych dodatkowych elementów włączonych w obwód silnika (rys. 6.17 — krzywa 1 Charakterystyki silnika z dodatkowymi elementami włączonymi w obwód |i nika to tzw. charakterystyki sztuczne (rys. 6.17 — krzywe 2, 3 i 4). Jeżeli na skutek jakichkolwiek zabiegów charakterystyka staje się bardziej pochyla (nn. krzywa 2 w porównaniu z krzywą 7), to mówi się, że obniża się sztywność cha. rakterystyki. W przypadku charakterystyk M = f(s) lub M = f(n) pogorszenie sztywności w zakresie pracy silnikowej oznacza większą zmienność prędkościn, przy określonej zmianie obciążenia silnika, np. przy zmianie obciążenia od M do A/, (rys. 6.18).

f>i n

Rys. 6.18. Wykres zależności M = f(/i) w sjMi indukcyjnym pierścieniowym: zmienność prędkości przy zmianie obciążenia od A/, do M, przy równych wartościach rezystancji dodatkowej włączone) w obwód wirnika

\V obu analizowanych przypadkach zarówno przy obniżaniu napięcia zast-toCtfgO’ jak i przy włączaniu dodutkowej rezystancji w obwód wirnika* charak* flsjyki * f(^J) i M «■ f(/i) zmniejszają sztywność, co w warunkach cksptoa> SR (nnjczęściej jest wymagana od silnika stała prędkość — niezależna H

HM M I f(j) i M I f(/i) zmniejszają s/.tywnoAĆ, co w warunkach cksptoa-R (nnjczęściej jest wymagana od silnika siata prędkość — niezależna od ^iąienia) jest zjawiskiem niekorzystnym.

5.8. Praca silnikowa maszyny indukcyjnej

£'$.1. Bieg jałowy silnika indukcyjnego

piegiem jałowym silnika indukcyjnego nazywa się taki stan jego pracy, w którym oPwód wirnika jest zamknięty, do uzwojeń stojana jest doprowadzone napięcie, _awał silnika nie jest obciążony żadnym momentem.

W tych warunkach wirnik wiruje z bardzo dużą prędkością zbliżoną do prędkości synchronicznej, występuje niewielki poślizg s₀ 9 0,001, w wirniku indukuje się siła elektromotoryczna o małej wartości i płynie prąd. Moc oddawana przez silnik biegnący jałowo jest równa zero (wal silnika nie jest obciążony). I więc moc pobrana przez silnik P_Q w całości idzie na pokrycie strat. Ze względu na bardzo „jaty poślizg, częstotliwość w wirniku f₂ = fp jest też bardzo mała, a ponieważ jest ona jednocześnie częstotliwością przemagnesowywania blach wirnika, straty I _stali wirnika są bardzo małe. Również pomijalnie małe są straty w uzwojeniu wir

nika (bardzo mała sita elektromotoryczna £₂ = sE^ i stąd bardzo mały prąd /,). Na podstawie tych rozważań można stwierdzić* że cala moc pobrana przez silnik biegnący jałowo jest zużyta na pokrycie:

| strat w uzwojeniu stojana:

(6.45)

i strat w stali stojana:

(6.46)

p*

| strat mechanicznych AP_m. Stąd:

Wprowadza się pojęcie strat jałowych AP_U, które nie zależą od obciążenia:

(6.47)

Prąd jałowy w typowych maszynach indukcyjnych przy zasilaniu napięciem znamionowym wynosi:

/₀ = (0*25+0,5)/_N

a współczynnik mocy przy biegu jałowym:

cos<p_Q = 0*1-*0,2

(6.48)

(6.49)

vm.wsip.com.pl

161