43063

Możność odstąpienia od umowy nie zawsze jest uprawnieniem korzystnym dla kupującego. W odniesieniu do towarów, których podaż jest niedostateczna, uprawnienie to jest mało korzystne, bowiem w wypadku odstąpienia od umowy i otrzymania zwrotu pieniędzy kupujący natrafia na trudności z zakupem rzeczy, którą pragną nabyć. W odniesieniu do towarów, którymi rynek jest nasycony, możność odstąpienia od umowy jest z punktu widzenia kupującego zwykle dogodna, bowiem za zwróconą cenę może on z łatwością nabyć pożądany towar wolny od wad. Natomiast z punktu widzenia sprzedawcy możność odstąpienia kupującego od umowy jest konsekwencją dotkliwą. Towar już raz sprzedany wraca do niego z powrotem, mimo poniesienia uprzednio kosztów związanych z jego sprzedaniem. Konsekwencja ta jest tym bardziej surowa, że kodeks nie uzależnia możliwości zwrotu od jakiś szczególnych wad towaru. Oznacza to, że każda wada może stanowić przyczynę odstąpienia od umowy i zwrotu rzeczy, choćby była wadą łatwą do usunięcia.

Kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli sprzedawca natychmiast wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie, o ile rzecz nie była już wymieniana lub naprawiana. Jeżeli kupujący odstępuje od umowy z powodu wad rzeczy sprzedanej, strony powinny sobie nawzajem zwrócić otrzymane świadczenia według przepisowo odstąpieniu od umowy wzajemnej.

Gdy kupujący realizuje swe uprawnienia z tytułu rękojmi w tej formie, że żąda obniżenia ceny, obniżenie to powinno nastąpić w takim stosunku, w jakim wartość rzeczy wolnej od wad pozostaje do jej wartości obliczonej z uwzględnieniem istniejących wad.

Może się zdarzyć, że wśród rzeczy dostarczonych przez sprzedawcę tylko część jest dotknięta wadami, pozostała część jest natomiast wolna od wad. Gdy rzeczy wadliwe dają się odłączyć od pozostałych, prawo kupującego do odstąpienia od umowy ogranicza się tylko od rzeczy wadliwych.

Kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy, jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy o wadzie wciągu miesiąca od jej wykrycia, a w wypadku gdy zbadanie rzeczy jest w danych stosunkach przyjęte, jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy o wadzie w ciągu miesiąca po upływie czasu, w którym przy zachowaniu należytej staranności mógł ją wykryć. Mogą być w drodze rozporządzenia ustalone krótsze terminy do zawiadomienia o wadach artykułów żywnościowych.

Przy sprzedaży między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą utrata uprawnień z tytułu rękojmi następuje, jeżeli kupujący nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o dostrzeżonej wadzie, a w wypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej wykryciu.

Do zachowania terminów zawiadomienia o wadach rzeczy sprzedanej wystarczy wysłanie przed upływem tych terminów listu poleconego.

Utrata roszczeń z tytułu wad fizycznych nie następuje mimo upływu wskazanych wyżej terminów dla zbadania rzeczy i zawiadomienia sprzedawcy o wadach, jeżeli sprzedawca wadę podstępnie zataił albo zapewnił kupującego, że wady nie istnieją. Równoznaczne z takim zapewnieniem jest oznaczenie produktu znakiem jakości lub znakiem „Q".

Gdy kupujący z powodu wady fizycznej odstępuje od umowy, żąda obniżenia ceny, zamiany rzeczy wadliwych lub usunięcia wady przez sprzedawcę, może on żądać naprawienia szkody poniesionej wskutek istnienia wady, chyba że szkoda jest następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności. W tym ostatnim wypadku kupujący może żądać tylko naprawienia szkody, którą poniósł