- proporcje: do początku XIII wieku (romańskie), szerokość do wysokości 1:1,5 ; bliżej końca XIII wieku: szerokość do wysokości 1:2; po 1300 rośnie nadal, nawet 1:4 (Europa Zachodnia: 1340- 1350; Polska 1370- 80, w tych latach są najwyższe, np. k. Św. Elżbiety, k. Bożego Ciała we Wrocławiu)
- po 1350 (Polska 1400) obniżenie
- koniec gotyku 1:1,5
- rozglifienie od zewnątrz (choć zdarzały się i od wewnątrz np. we francuskich katedrach w Miśni 1400)
- portal rozrasta się na całą elewację, element integracyjny elewacji
Analiza rzeźby (jako sens formalny)
- XI wiek Hiszpania, San Domingo w Silos, Santiago de Compostella: najwcześniejsze dekoracje w ościeżach.
- XII wiek Francja; St. Denis 1136, Vezaley 1132 (Sąd Ostateczny, wydłużone postaci); Chartres 1200- 1220 (brak kolumn zamiast nich figury całopostaciowe)
- S. Maria w Sangwessa, poł. XH, całe kolumny zastąpione postaciami
- Św. Jakub w Compostella (1168- 88) figury zajmują pół wysokości ościeży
- Senlis 1171; jak w Compostella
- Munster, Magdeburg, Erfurt- jak w Compostella
Portal jako ekspresyjna aedicula:
- może dekoracja zlewać się w całej elewacji (Reims)
- rozglifienie może być od wewnątrz, tym samym zwraca uwagę ku zachodowi; ma charakter nekropolii królewskiej.
Ościeża: ., ^
a) blokowy, do końca XII w., cechy:
- brak belki nadproża
- tympanon oparty bezpośrednio na samych węgarach (szczególnie popularny po poowie XII w., Hamersleiden), wyeksponowany węgar, brak belki nadproża, tympanon bezpośrednio oparty na węgarach
b) blokowo- uskokowy; przez cały XII w.; cechy:
- jednym ciągiem poprowadzone uskoki (głównie trzy), 180- te XII wieku
- ok. 1180 wprowadzenie belki nadproża i tympanonu (choć nie często się t zdarza) oraz cokołów (stylobat, plinta)impostów
c) kolumnowo- uskokowy; od kat 80- tych XH w. (może występować równocześnie z blokowo- uskokowym), sam uskokowy- nazywany archaicznym, cechy:
- profil kolumny, wałek- też w łuku archiwolty
- pocz. XIII w.: rustykalne z rozprofilowanymi narożnikami