obraz1 (20)

dla „la gente grossa”, jak wyraża się jeden z najsławniejszych spośród Pedeli, Francesco da Barberino (1264-1348). Innyfedele d’amore, Jacques de Baisieux, w swym poemacie C³est des fiez dAmours mówi, „że nie powinno się wyjawiać rad Miłości, ale kryć je bardzo starannie”⁵³. To, że inicjacja przez Miłość miała naturę duchową, potwierdza sam Jacąues de Baisieux, interpretując znaczenie słowa „Amour” („Miłość”):

„A senefie en sa patrie

Sans, et mor senefie mort;

Or Passemblons, sdurons sans mort”⁵⁴.

„Kobieta” symbolizuje transcendentalny intelekt - Mądrość. Miłość do kobiety budzi adepta z letargu, w jaki popadł świat chrześcijański z powodu duchowej niegodności Papieża. W istocie, w tekstach Pedeli dAmore spotykamy aluzję do „wdowy, która nie jest wdową”: jest to Madonna Intelligenza, która została „wdową”, ponieważ jej małżonek, Papież, zmarł w życiu duchowym, poświęcając się wyłącznie sprawom doczesnym.

Właściwie nie chodzi o ruch heretycki, ale o grupę nie przyznającą już papieżom prestiżu duchowych przywódców chrześcijaństwa. Nic nie wiemy o ich obrzędach inicjacyjnych, musiały jednak istnieć, ponieważ Pedeli dAmore stanowili zastęp i odbywali tajemne zebrania. Ale Fedeli dAmore są ważni przede wszystkim dlatego, że ilustrują zjawisko, które ulegnie następnie sprecyzowaniu: przekazywanie tajemnego posłania duchowego przez „literaturę”. Dante jest najsławniejszym przykładem tej tendencji - która antycypuje już świat nowożytny - do uważania sztuki, zwłaszcza literatury, za wzorcowy środek przekazywania teologii, metafizyki, a nawet soteriologii.

Tych kilka uwag pomaga nam zrozumieć to, czym stały się elementy składowe inicjacji w świede nowożytnym, gdzie termin „świat nowożytny” oznacza różne kategorie indywiduów, które nie mają już właściwego doświadczenia religijnego, które żyją zdesakralizowaną egzystencją w zde-sakralizowanym świecie. Uważna analiza ich zachowań, wierzeń i ideałów mogłaby odkryć całą zakamuflowaną ideologię i fragmenty zapomnianej lub zdegradowanej religii. Nie ma w tym nic dziwnego, gdyż człowiek uświadomił sobie swój własny sposób bycia jako homo rehgiosus. Człowiek areligij-

⁵³    „D’Amour ne doivent reveler

Les consiaus, mais tres bien celer...”

(CW des fiez dAmours, w. 499-500, cytowany przez Ricolfiego, op. cit., s. 68-69.}

⁵⁴    Cytowany przez Ricolfiego, op. cit, s. 63.

179