p171 Chądzyński Region i jego rozwój 07

Rozdział 4. sroaowtsica przeastęmorczoscr.

roślinek 4J. Model okręgu przemysłowego w „Trzecich Włoszech”

tnoto/Hednie przedsiębiorstwo o'a podlegające ścisłym regulacjom podatkowym i w słerce zatrudnienia

innowaqe techniczne

właściciele' fT^^Xspecjf^-\VV_// -projektanci

robotnicy

E₀...E_n pojedynae przedsiębiorstwa o n

MM kooperoqo między firmami (Eg, Eg___En)

^—' lTTprilni finansowanie iwwwji wspólne zaopatrzenie wspólny marketing wspólny zakup surowców wspólne zawieranie omów pożyczkowych i kredytowych

wspólne zowieronie umów dotyczących

pomocy technicznej — granica zasięgu

Źródło: J. Grzeszczak, Bieguny wzrostu a formy przestrzeni spolaryzowanej, PAN Prace Geograficzne nr 173, Wydawnictwo Continuo, Wrocław 1999, s. 74,

W polskiej literaturze przedmiotu taką kompleksową charakterystykę dystryktu przemysłowego przedstawił J. Grzeszczak, wyróżniając spośród kilkunastu cech, pięć typowych dla wariantu włoskiego⁵¹³:

•    duży zakres przepływu personelu między firmami-odbiorcami i firmami-do-stawcami;

•    wysoki stopień współdziałania między konkurującymi firmami w celu podziału ryzyka, stabilizowania rynku, czy udziału w innowacjach;

•    ponadproporcjonalne udziały pracowników zajmujących się projektowaniem i innowacjami;

•    funkcjonowanie silnych stowarzyszeń zawodowych zapewniających dostęp do infrastruktury, związanej z zarządzaniem, szkoleniem, marketingiem, pomocą finansową czy techniczną, czyli mechanizmów podziału ryzyka i mechanizmów stabilizacji;

• dużą rolę lokalnych władz w kierowaniu i promowaniu wiodących branż przemysłu.