page0090

- 89 -

- 89 -

Wieczór mówił ojciec do Kazia i Władzia:—Chłopcy! kto jutro chce rano wstać, ten pójdzie ze mną na przechadzkę i dostanie dobre śniadanko; a kto leniwy, będzie siedział w domu i nie niedostanie.

—Wstaniemy! na pewne wstaniemy!— zawołali oba chłopcy i powiedzieli ojcu dobranoc. Lecz gdy nazajutrz dobrze przed wschodem wszedł ojciec do ich pokoju, spali oba na zabój.

—Wstawać chłopcy! ubierać się! pójdziemy w pole. Pamiętajcie, kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje.

Na takie zachęcenie Kazio przetarł oczy, wyskoczył z łóżka, łap cap za to i za owo, i w pięć minut był już ubrany. Władzio podniósł się, usiadł na łóżku, ziewnął trzy razy, i na drugi bok się przewrócił.

—Wstawajże Władziu—wołał Kazio— bo Tato czeka na naś.

Lecz Władzio nieruszał się, tylko mruczał pod nosem:' Dajże mi pokój, mnie się chce spać. — Poczem ojciec niechcąc

8*