89
rżenie przestrzeni. Jeżeli niegdyś nie było rzeczy (przed ich stworzeniem), musiało istnieć przynajmniej owo miejsce próżne, w którem później miały być pomieszczone rzeczy świata, a myśl nasza zmusza nas do postawienia sobie pytania, w jaki sposób owa przestrzeń próżna została stworzona Aby teorya kreacyanistów była zupełną, powinnaby przyjąć, że przestrzeń została stworzona taksamo, jak materya świata; jednak takie zapatrywanie jest do tego stopnia niedorzeczne, że żaden krea-cyanista nie śmiał z niem wystąpić. Zresztą, jeżeli przestrzeń miała być stworzona, to jej niegdyś nie było; wszelako żaden wysiłek nasz nie sprawi tego, iżbyśmy zdołali wyobrazić sobie przestrzeń jako nieistniejącą.
W tym wywodzie Spencer pomieszał rzeczy prawdziwe z fałszem. Jest prawdą, że niemożliwość pojęcia jakiejś rzeczy może być dla nas wskazówką, że rzecz sama jest w sobie niemożliwa, np. niemożliwość pomyślenia góry bez doliny lub koła kwadratowego; ale znów nie należy mieszać niemożliwości przedmiotowej z podmiotową; dość przypomnieć niemożliwość pojęcia o istnieniu antypodów lub twierdzenie, że ciała niebieskie mogą odbywać ruch tylko kolisty, a nie eliptyczny. Po-wtóre, jest prawdą, że nie możemy wyobrazić sobie nieistnienia przestrzeni; ale znów jest błędem pytać się o radę wyobraźni tam, gdzie rozum powinien rozstrzygać. Spencer pojmuje przestrzeń naiwnie realistycznie jak wielkie naczynie puste, w które można wkładać przedmioty. Jestto zapatrywanie z gruntu fałszywe, bo wówczas musielibyśmy przyjmować coraz większe przestrzenie. Natomiast przestrzeń rzeczywista możliwa jest tylko przy rzeczach konkretnie rozciągłych; gdy więc pomyślimy sobie rzeczy jako nieistniejące, to tern samem znika i przestrzeń rzeczywista. Wyobraźnia nie może sobie przedstawić ani rzeczy, ani przestrzeni jako nieistniejących, bo jest ona władzą poznawania zmysłową, materyalną, która to trudność znika przy myśleniu właściwem.
Powiada dalej Spencer, że aby stworzenie było możliwe, należałoby przyjąć jakąś Przyczynę najpierwszą, jakiś Absolut, któryby z siebie od wieków istniał. Jednak istnieć od wieków, znaczy istnieć nieskończenie długo; ponieważ zaś nie można przejść, zmierzyć nieskończoności, zatem istnienie Przyczyny