Page 0 b

ten wyniósł 2,5:1 , a w strefie Hanoi, gdzie walki były szczególnie ciężkie, tracono więcej niż jeden samolot na każdego zestrzelonego MiGa. Powodem takiego stanu rzeczy była taktyka walki stosowana przez przeciwnika, a wkrótce okazało się, że nowe MiGi-21 dorównują powszechnie używanym przez USAF myśliwcom F-4 Phantom.

Konsekwencją doświadczeń wietnamskich było utworzenie ośrodków szkolenia pilotów -m. in. słynnej szkoły pilotów marynarki Top Gun. Pojawienie się w 1966 r. na pokazach lotniczych w Tuszyno dwóch nowych samolotów ZSRR (MiG-23 i MiG-25) zmusiło USAF do zbudowania następcy Phantoma.

Podstawy teoretyczne do skonstruowania nowego myśliwca stworzono w oparciu o pracę majora Johna Boyda - byłego pilota myśliwskiego. Do dziś John Boyd uważany jest za “ojca" samolotu F-X (Fighter-eXperimental - myśliwiec eksperymentalny).

Miał to być samolot operujący w każdych warunkach atmosferycznych, zdolny do wywalczenia i utrzymania przewagi w powietrzu oraz wykonywania zadań szturmowych, o szybkości ok. Ma=2,5 i uzbrojeniu złożonym z pocisków rakietowych i działka . Nowy myśliwiec miał charakteryzować się niską pracochłonnością obsługi - około 11 roboczogodzin na godzinę lotu.

Do konkursu stanęło 8 firm spośród których Fairchild-Republic, McDonnell i Northrop zawarły kontrakty na wykonanie projektów wstępnych.

23 grudnia 1969 r. wybrano projekt zgłoszony przez firmę McDonnell Aircraft Company -samolot otrzymał oznaczenie F-15 i nazwę Eagle (Orzeł).

Konstruktorem prowadzącym F-15 był George Graff - inżynier z wieloletnim doświadczeniem, zasłużony podczas prac nad Phantomem.

W konstrukcji F-15 zastosowano na szeroką skalę stopy tytanu (26,8% masy samolotu), które pod względem ilości ustępują tylko duralom (37,3%) oraz kompozyty węglowo-borowe i węglowe przesycone żywicą epoksydową.

Pierwszy prototyp opuścił halę montażową w St. Luis 26.06.1972 r.

Próby porównawcze z Phantomem wykazały zdecydowaną przewagę Eagle - nowy myśliwiec był szybszy i zwrotniejszy, lepiej wykonywał manewry przy większych przeciążeniach. Konstruktorom udało się znacznie uprościć konstrukcję samolotu i szereg jego instalacji - zmniejszono o ponad połowę w stosunku do F-4 liczbę urządzeń elektronicznych, punktów smarowania, połączeń instalacji itp.

Produkcję seryjną (F-15A) rozpoczęto 01.03.1973 r. W następnych latach powstało kilka wersji tego niezwykle udanego samolotu, między innymi jednomiejscowa F-15C i jej dwumiejscowa odmiana F-15D oraz wersja szturmowa F-15E Strike Eagle.

W lipcu 1974 r. na zamówienie Izreala skonstruowano system paliwowy zwiększający zasięg nowego myśliwca - moduły FAST Pack (Fuel And Sensor Tactical Pack) nazywane są paletami paliwowymi, lecz oprócz 2755 litrów paliwa mogą zabierać różnego rodzaju zestawy elektroniczne. Posiadają własne pompy elektryczne do przepompowywania paliwa, a także węzły do przenoszenia uzbrojenia. Czas montażu FAST Pack wynosi 15 minut, a w razie potrzeby palety te mogą być odrzucone w locie.

Pierwsze F-15 w wersji szkolno-bojowej (TF-15A, zwana później F-15B) trafiły do 58 TFTW (Tactical Fighter Training Wing - Taktyczne Skrzydło Myśliwsko-Treningowe) odpowiedzialnego za przeszkolenie pilotów na F-15 (14.11.1974 r.). Jednostką bojową, która pierwsza otrzymała F-15A było 1 TFW (styczeń 1976 r ), w 1977 r. trafiły one do bazującego w Niemczech 36 TFW-do 1979 r. w Eagle uzbrojono 21 jednostek USAF stacjonujących na terenie 10 krajów.

W latach 1976-89 Izrael zakupił ok. 50 F-15 (A,B,C,D). Właśnie na Bliskim Wschodzie po raz pierwszy użyto bojowo tych maszyn - w 1977 r. izraelskie Eagle zestrzeliły nad Libanem 4 syryjskie MiGi-21, a w 1979 r. kolejne 5 samolotów. Najbardziej spektakularne zwycięstwo odniosły podczas konfliktu z Syrią i Jordanią w czerwcu 1982 r.- w kilkudniowych walkach powietrznych nad doliną Bekaa izraelskie lotnictwo strąciło 86 samolotów arabskich ( przy stracie 2 własnych ), z tego F-15

dopasować. Krawędzie wręg zeszlifować zgodnie z kształtem kadłuba.

4.    Szablony (oznaczone literami alfabetu arabskiego) wykonać z drutu zalecanej grubości zgodnie z kształtem (rysunki szablonów w skali 1:1).

5.    Elementy owalne uformować np. przeciągając po krawędzi stołu.

6.    Ściśle przestrzegać niżej podanych oznaczeń:

X - wyciąć, rozciąć

- zwinąć ciasno (strzałka wskazuje kierunek zwijania)

O - zwinąć w rurkę (^Xl), - nawinąć na szablon XI & - złożyć i skleić —► - kierunek przodu modelu L - lewa strona P - prawa strona

*    -    podkleić kartonem grubości 0,5 mm

** - podkleić kartonem grubości 1 mm *** - podkleić kartonem grubości 2 mm + - podkleić brystolem x— - naciąć na głębokość 1 mm cz> -zeszlifować Sz - szpilka

WPS - wyciąć po sklejeniu S - sklejka

7.    Wszystkie ubytki koloru powstałe na skutek rozcinania, wycinania, szlifowania uzupełnić odpowiednim kolorem.

8.    Linie zagięć (oznaczone są dwiema kreskami, wzdłuż których należy część zagiąć) lekko naciąć - najlepiej po niezadrukowanej stronie.

Budowę modelu rozpoczynamy od centralnej części kadłuba. Jej prawidłowe wykonanie warunkuje końcowy wygląd modelu, dlatego też należy postępować zgodnie z opisem. Sklejamy szkielet (cz. Ia-Io),wklejamy wnękę hamulca aerodynamicznego (cz. 4-4B) oraz wnęki podwozia głównego cz. 5-5D. Starannie formujemy poszycia 1-3, po czym oklejamy całość szkieletu. Sklejamy tylną część kadłuba (cz. 6-9) zwracając uwagę na staranne wycięcie wręg posiadających otwory na dysze wylotowe silników. Przyklejamy cz. 10,11,11A oraz cz. 13 wraz z wklejoną wnęką haka cz. 12 Wloty powietrza do silników zostały opracowane wraz z kanałami dolotowymi i ich montaż powinien przebiegać następująco: sklejamy cz. 19A-19F. Przygotowujemy wręgę VII, którą dobrze jest nasączyć szybkoschnącym klejem w celu wzmocnienia-wręgę tę nasuwamy na element 19G i dopiero teraz sklejamy z zespołem cz. 19A-19F. Całość kanału wsuwamy BEZ KLEJU w otwory szkieletu centralnej części kadłuba. Przygotowujemy segmenty 14 i 15 (wręga VIII służy jedynie do nadania cz.15 odpowiedniego kształtu) i przyklejamy do cz. 1 oklejając cz. 15 na wrędze VII. Teraz przyklejamy element 16 - łączy on wewnętrzną i zewnętrzną stronę wlotu, dlatego należy sklejać go bardzo uważnie. Doklejamy cz. 17,18 - w F-15 fragment ten jest ruchomy,można więc przykleić go w dowolnym położeniu zawierającym się w zakresie od + 4° do -11 ” od poziomu.

Przednia część kadłuba - sklejamy szkielet (cz. IX A-IX I), wklejamy wnękę podwozia przedniego cz. 22. Przez otwory z tyłu wnęki przewlekamy walec cz. 55E-F - na nim oprze sie później goleń. Montujemy podłogi obydwu części kabiny wraz z bocznymi panelami cz. 38A-38C. Ścianek bocznych na tym etapie nie doklejamy do szkieletu. Wklejamy cz. 38D-38H oraz ożebrowanie ścianek cz. 41A-41C. Wklejamy ścianki cz. 40, 41D, 41E. Teraz doklejamy górną część szkieletu cz. IX J, przyklejamy boczne ścianki kabin. Ze względu na konieczność zeszlifowania podłużnie do kształtu wręg, pozostawiono szczelinę między cz. IXJ, a bokami kabin..

WSZELKIE PR A W A ZASTRZEŻONE

KOPIOWANIE FRAGMENTÓW LOR CAŁOŚCI BEZ ZGODY WYDAWCY

ZABRONIONE