Piłka nożna w szkole 5

c) zwody: zwód pojedyńczy i podwójny przy prowadzeniu piłki

oraz zwody przy przyjęciu piłki.

Nauczanie uderzenia piłki nogą.

Uderzenie piłki jest najczęściej stosowanym i podstawowym elementem gry w piłkę nożną. Bez umiejętności uderzenia piłki nie może być mowy o grze. Dlatego przy nauczaniu techniki dużo uwagi poświęca się uderzeniom piłki, występującym w formie podania i strzałów na bramkę. Dobór właściwego sposobu uderzenia, niezależnie od miejsca i sytuacji na boisku, pozwala zawodnikowi i jego partnerowi na płynną i celową grę. Jakość uderzenia piłki zależy od odpowiedniej koordynacji ruchów, od siły i szybkości, wykorzystania warunków terenowych i atmosferycznych. Każde uderzenie składa się z 4 faz: rozbiegu, zamachu, uderzenia właściwego i przeniesienia nogi uderzającej w przód (za piłką). Uderzenie wewnętrzną częścią stopy.

Uderzenie piłki wewnętrzną częścią stopy stosuje się najczęściej przy podaniach na krótkie odległości i strzałach plasowanych w najbliższej okolicy bramki. Jest to uderzenie stosunkowo dok ładne, ale niezbyt silne. Duża powierzchnia zetknięcia się stopy z piłką, a w związku z tym duża dokładność uderzenia odgrywają ważną rolę w nauczaniu początkujących. Nic więc dziwnego, że mimo niezbyt naturalnego ułożenia kończyn dolnych nauczanie uderzeń piłki nogą rozpoczyna się od uderzenia wewnętrzną częścią stopy.

Technika uderzenia.

Ustawienie ćwiczącego naprzeciw piłki, zgodnie z kierunkiem zamierzonego uderzenia. Po wykonaniu rozbiegu, doskoku lub zamachu nogą uderzającą (przy uderzeniu z miejsca) następuje moment właściwego uderzenia. Ciężar ciała spoczywa wówczas na nodze postawnej, ugiętej w kolanie, ustawionej na wysokości piłki w odl.. 8 — 12 cm. od niej. Oś podłużna nogi postawnej jest równoległa do kierunku uderzenia. Noga uderzająca, w pierwszym momencie, ruchem zapoczątkowanym w okolicy stawu biodrowego zostaje skręcona na zewnątrz, stopa (podeszwa) ustawiona równolegle do podłoża, kolano ugięte. Następnie noga uderzająca, zostaje cofnięta w tył (zamach), po czym następuje uderzenie piłki. Powierzchnię uderzeniową stanowi wewnętrzna część stopy, ograniczona podstawą palca dużego, kością pięty i wewnętrzną kostką stopy. Obie stopy ustawione są do siebie pod kątem prostym. W momencie uderzenia następuje napięcie mięśni. Piłka zostaje uderzona w okolicy środka ciężkości. W ostatniej fazie uderzenia następuje przeniesienie nogi uderzającej do przodu (siłą zamachu) — rys 10.

Nauczanie uderzenia.

1.    Uderzenie piłki z miejsca — o ścianę lub do partnera.

2.    Uderzenie piłki (z jednego kroku).

3.    Uderzenie piłki z marszu.

4.    Uderzenie piłki z wolnego biegu (kilka kroków).

5.    Uderzenie piłki toczącej się (podanie nogą).

6.    Uderzenie piłki podanej przez partnera.

7.    Uderzenie piłki z kozła po odbiciu w dwójkach.

8.    Uderzenie piłki w dwójkach, poruszając się do przodu, uderzenie z dowolnym przyjęciem piłki nogą bliższą, a uderzenie do partnera noga dalszą.

9.    Uderzenie piłki bez przyjęcia w dwójkach naprzeciw siebie.

10.    Uderzenie piłki w dwójkach, poruszając się do przodu, bez przyjęcia, uderzenie nogą dalszą.

11.    Uderzenie z powietrza piłki podanej przez partnera rękami.

12.    Uderzenie piłki z półwoleja po własnym podaniu.

13.    Uderzenie z półwoleja piłki podanej rękami przez partnera.

14.    Różne formy ćwiczeń strzału na bramkę.

Uderzenie prostym podbiciem.

Uderzenie piłki prostym podbiciem stosuje się przede wszystkim przy strzałach na bramkę z rzutów wolnych, po prowadzeniu, przy piłkach skierowanych naprzeciw zawodnika (od bramki przeciwnika), przy wykopach od bramki, uderzeniach z powietrza, wykopie bramkarza, podaniach prostopadłych itp.

Uderzenie prostym podbiciem ma bardzo szerokie zastosowanie w czasie gry. Jest uderzeniem najsilniejszym, a zatem najszybszym.

Technika uderzenia

Ćwiczący ustawia się naprzeciw piłki zgodnie z kierunkiem zamierzonego uderzenia. Przy uderzeniu z rozbiegu, pierwsze kroki stawia krótkie, ostatni natomiast bardziej wydłużony.

W momencie uderzenia ciężar ciała spoczywa na nodze postawnej, stopa jej ustawiona jest równolegle do piłki, lekko w bok od niej (10 — 15 cm), kolano ugięte. Noga uderzająca w tym momencie wykonuje zamach w tył (duża obszemość ruchu). Płaszczyzna zamachu pokrywa się z kierunkiem lotu piłki. Ręka przeciwległa do nogi uderzającej powinna być wyciągnięta wprzód, tułów wyprostowany. W momencie uderzenia, udo zostaje wyrzucone gwałtownie wprzód, a staw skokowy zostaje usztywniony. Zetknięcie stopy z piłką następuje od nasady palców, aż do stawu skokowego. Kolano ugięte nakrywa piłkę z góry. Od momentu wymachu, przez uderzenie, do zakończenia ruchu (cykl przeniesienia nogi za piłką) następuje umiarkowane odchylenie tułowia. Stopy (palce skierowane w dół), ryc. 11

Nauczanie uderzenia.

Przy nauczaniu uderzenia prostym podbiciem szczególną uwagę należy zwrócić na niebezpieczeństwo kontuzji, grożące początkującym zawodnikom przy uderzeniu piłki leżącej na ziemi. Z tego względu zostaje zmieniona kolejność nauczania i pierwsze ćwiczenia rozpocząć należy od uderzeń piłki z powietrza. Ćwiczący przyzwyczajają się do odpowiedniego ustawienia stopy i wyrabiają sobie nawyk właściwego uderzenia.

1.    Uderzenie piłki podwieszonej.

2.    Uderzenie piłki upuszczonej z rąk — do partnera lub o ścianę.

3.    Uderzenie piłki upuszczonej z rąk — po koźle.

4.    Uderzenie piłki upuszczonej z rąk w biegu — do partnera.

5.    Uderzenie piłki dorzuconej lukiem przez partnera, po koźle z powietrza.

6.    Uderzenie piłki upuszczonej z rąk, z półwoleja — do partnera lub o ścianę

7.    Uderzenie piłki dorzuconej lukiem przez partnera z półwoleja.

8.    Uderzenie piłki leżącej — z miejsca, z marszu, z dobiegu.

9.    Uderzenie piłki toczącej — z własnego podania.

10.    Uderzenie piłki toczącej — od strony partnera.

11.    Uderzenie piłki bez przyjęcia.

12.    Różne formy strzału na bramkę.

Uderzenie wewnętrznym podbiciem.

Uderzenie piłki wewnętrznym podbiciem stosuje się przy podaniach na dalsze odległości (przerzuty), strzałach na bramkę, przy wykonywaniu rzutów z rogu, wykopie od bramki itp.

Technika uderzenia.

Przy uderzeniu piłki wewnętrznym podbiciem, kierunek rozbiegu nie pokrywa się z kierunkiem lotu piłki. Rozbieg wykonywany jest z boku pod kątem 30 40°, przy pomocy kilku przyśpieszonych kroków (ostatni krok nieco wolniejszy i bardziej wydłużony). Noga postawna ugięta w stawie skokowym i kolanowym, oddalona jest od piłki nieco dalej aniżeli przy innych uderzeniach (25 — 30 cm). Noga uderzająca zostaje skręcona w stawie biodrowym, zataczając łuk w kierunku piłki, a szpic buta jest zwrócony w kierunku jej lotu. Następnie, noga uderzając wykonuje zamach w przód, podudzie prostuje się w kolanie, stopa zderza się z piłką powierzchnią śródstopia (od nasady palca wielkiego do przedniego brzegu kostki wewnętrznej). W ostatniej fazie uderzenia następuje przeniesienie nogi uderzającej za piłką i skrzyżowanie z nogą postawną (ryc. 12).

Nauczanie uderzenia.

1.    Uderzenie piłki leżącej — z miejsca, z marszu, z małego rozbiegu.

2.    Uderzenie piłki podanej przez siebie do przodu, bieg za piłką i jej uderzenie.

3.    Uderzenie piłki toczącej się od partnera z odegraniem do niego dołem i półgómie (odległość 10 — 15 m).

4.    Uderzenie piłki upuszczonej z rąk, po koźle, do partnera oddalonego o 15 — 20 m.

5.    Uderzenie piłki z powietrza podanej z rąk.

6.    Uderzenie piłki z powietrza dorzuconej przez partnera.

7.    Uderzenie piłki z półwoleja po własnym upuszczeniu z rąk.

8.    Uderzenie z piłki z półwoleja dorzuconej przez partnera.

9.    Strzały na bramkę.