ra w tej grzałce wykonana jest c kwarcu (rys. 2). Element oporowy w postaci spirali, pod wpływem przepływającego prą* du, nagrzewa się do czerwono* Id I jest w grzałkach kwarcowych wykonany z grubszego drutu niż w halogenowych. Drut ten nie wymaga także specjalnej ochrony w atmosferze gazu obojętnego. Temperatury nagrzewania elementu oporowego w tych grzałkach są niższe niż w halogenowych I mieszczą sif w przedziale od 800*C do 900*C, a czas nagrzewania dochodzi do Idłku sekund. Podobnie jak przy grzałkach halogenowych, nagrzewanie się obudowy (tu kwarcowej) ma wpływ na rezultat grzania płyty lub folii.
I Grzałki ceramiczne Dzięki swoim zaletom, w ter-moformierkach najczęściej stosowane są grzałki ceramiczne. Do ich zalet zalicza się stosunkowo niską cenę oraz ich mocną i trwałą budowę. Najczęściej wytwarzane są jako grzałki kwadratowe i prostokątne o bokach 62,5 mm, 125 mm, 250 mm. Osiągane temperatury przy zastosowaniu tych grzałek mieszczą się w zakresie od 300"C do 750*0 Niewątpliwą Ich wadą jest duża bezwładność cieplna, co powoduje, że nie można przy zastosowaniu tych grzałek uzyskać krótkich czasów nagrzewania i chłodzenia. Eliminuje je to
z takich zastosowań, gdzie konieczna jest szybka zmiana temperatury grzałki. Kolejną zaletą tych grzałek w porównaniu z omówionymi wcześniej jest stosunkowo mały pobór mocy elektrycznej potrzebnej do ich nagrzania. Grzałki ceramiczne wykonane są z obudowy ceramicznej, w której zatopiony jest oporowy element grzejny (rys. 3). Głównym elementem emitującym promieniowanie jest obudowa ceramiczna pokryta specjalną powłoką emaliową. Wewnątrz obudowy ceramicznej, od strony uchwytu, można umieścić izolację cieplną, odporną na wysokie temperatury. Izolacja taka pozwala na zaoszczędzenie nawet do 18% energii elektrycznej, dzięki ograniczeniu promieniowania w zbędnym kierunku. Nie jest to możliwe w grzałkach płaskich przeznaczonych do niskiej zabudowy. Grzałki ceramiczne mogą być wyposażone w termo-parę do pomiaru temperatury grzałki Umożliwia to regulowanie temperatury nagrzania grzałki. Zespoły grzałek ceramicznych (rys. 4) wyposażane są w sterowanie ze sprzężeniem zwrotnym pozwalające w sterowniku termoformierki wprowadzić pozycję ustawianie temperatur stref grzewczych. Należy jednak w takim przypadku grupować grzałki o jednakowej pojemności cieplnej. Także w tej dziedzinie wynalazcy nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa. Przykładowo firma El Stein zbudowała grzałkę ceramiczną grzejącą się do temperatury ok. 1100°C, przy stosunkowo
krótkim, jak na grzałkę ceramiczną, czasie nagrzewania wynoszącym od l do 13 minuty.
Do nagrzewania płyt / fołti w technologii lermoforowania służą grzałki: ceramiczne, kwarcowe i halogenowe, które mają swoje wady i zalety. Budowa układu grzejnego termoformier-ki z tych grzałek to oddzielne zagadnienie, któremu będzie poświecony następny artykuł.
dr inż. Leszek Nakonieczny Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji; Politechniko Wrocławsko
Literatura: i ujawnij***!■*■—■ »twasisa "n - | -|-| W*
l t Si> n.11 Ul < •■ % Uutr^sscuiti m «■%»