Polimery Spienianie 2

W metodzie ciśnieniowej ujcdnorodnloną kompozycję umieszcza się w zamkniętej formie w prasie. Formę wypełnia się w około 80% objętości, a następnie ogrzewa do temperatury rozkładu poroforu. Po rozkładzie poroforu forma jest nadal ogrzewana azao /-żelowania PVC, Po zżelowanlu formę ozlębln się do temperatury otoczenia i tworzywo zawierające gaz wewnątrz mikroKomóreK

r poddn|o się właściwemu ekspandowaniu przez ponowne ogrzanie do temperatury 75-95°C.'w temperaturze tej zwiększa się I objętość wyprasowanych kształtek tworzywo z zachowaniem struktuiy komórkowej. Metoda ciśnieniowa umożliwia otrzymywanie pororowatego PVC zarówno sztywnego, Jak i elastycznego,, w zależności od ilości użytych zmiękczaczy.

bezciśnieniowa Jest stosowana głównie do otrzymywania miękkiego PVC porowatego i może być prowadzona jako proces ciągły. Umożliwiu ona między innymi wytwarzanie w jednym etapie trójwarstwowej sztucznej skóry typu skay.

Właściwości porowatego PVC zależą od Jogo struktury, gęstości i zawartości plastyfikatora. Gęstość pozorna tego tworzywa Jest na

' '    •    ** •    * •    •    -----------•---^{L 111}-----* -    -    ! _ _n.f_n I - -- ! 5 mU en iCA    a

Metoda bezciśnieniowa otrzymywania porowatego PVC polega na ekspandowaniu tworzywa j?od normalnym ciśnieniem z przebiegającym jednocześnie żelowaniem. Ujcdnoroanioną kompozycję umieszcza się w otwartej formie i ogrzewa w temperaturze I I60-I70⁵C przez około 30 minut. W tycli warunkach zacnodzi_jednoczesne żelowanie i ekspandowanie PVC. Metoda _r l stosowana głównie do otr ymi wytwarzanie \

zależą od Jego sttHHmPHHHH . ogól większa od gęstości pozornej innych tworzyw porowatych. Wynosi ona przeważnie nie mniej niż 50-60 kg/m , a więc jest co I najmniej dwukrotnie większa od gęstości pozornej porowatego polistyrenu. Właściwości mcchanjczne tego tworzywa zależą także od rodząju użytego poroforu i od sposobu produkcji, w otwartym płomieniu porowaty PVC mięknie w temperaturze 90°C, a następnie ulega zwęgleniu z wydzieleniem gazów. Wyjęty z płomienia natychmiast gaśnie. Z powodu takiego zachowania porowaty PVC zalicza się uo tworzyw samogotinących.

•5* Twardy rVC porowaty, zbudowany z zamkniętych porów, wykazuje niewielką wodochłonność - znacznie mniejszą^ od wodo-chłonności korka. W związku z tym jest on stosowany do produkcji łodzi ratunkowych i sportowych, pływaków do sieci rybackich I ubrań ratunkowych. Stosuje się go również jako materiał izolacyjny w budownictwie.

❖ Miękki porowaty Tl ( jest używany głównie jako materiał tapicerski. W postaci sztucznej skóry stosuje się go do wyrobu tapicerki meblowej i samochodowej (siedzenia, obicia) oraz jako materiał zastępujący skórę naturalną w przemyśle galanteryjnym, konfekcyjnym i obuwniczym.

POROWATE TWORZYWA POLIURETANOWE

Podstawowymi surowcami do otrzymywania porowatych poliuretanów są izocyjaniany, poliole (poliestry lub polietery) oraz woc jako główny komponent dostarczający gazu (dwutlenku węgla) do spieniania mieszaniny reakcyjnej. W procesie otrzymywania pianes poliuretanowych bierze również udział wiele substancji pomocniczych regulujących właściwości wytwarzanego wyrobu. Substancjami tymi są:

1    - katalizatory • regulujące szybkość reakcji spieniania,

2    - środki powicrzcnniowoczynne - do regulacji wielkości komórek i ich stabilizacji podczas spieniania,

3    - porofory • stosowane jako dodntkowe czynniki spieniające, zwłaszcza przy otrzymywaniu szczególnie lekkich i elastycznych

pianek,

4    • środki zmniejszające palność, napełniaczc, środki barwiące.

Zależnie od wzajemnego stosunku i rodzaju komponentów użytych do wytwarzania porowatych poliuretanów' otrzymuje się pianki miękkie (elastyczne), półsztywne (półelaśtyczne) lub twarde (sztywne). Do produkcji pianek elastycznych stosowane są poliole

0    budowie liniowej lun słabo rozgałęzionej, zaś do pianek sztywnych poliole o budowie silnie rozgałęzionej. Reakcje zachodzące między izocyjaniunami i poliestrami lub polictcrami przebiegają niezwykle gwałtownie. Dlatego też podstawowa trudnością przy wytwarzaniu pianek poliuretanowych jest ścisłe dozowanie poszczególnych składników oraz bardzo szybkie i dokładne ich wymieszanie.

Pianki poliuretanowe można wytwarzać tzw. metodą prepolimerową lub jednoetapową. Produkcja pianek metodą prepoliraerową przebiega w dwóch etapach, W pierwszym etapie następuje tworzenie prcpolimeru, tj, produktu reakcji poliohi z nadmiarem izocyjanlunlu, ii w drugim jago spienianie przez zmieszanie .z woda Metoda jednoetapowa otrzymywania pianek polega na jednoczesnym zmlesznniu wszystkich komponentów Przez wzgląd na aużą szybkość reakcji rozpoczynającej się z chwilą zetkmęcta reagentów, mieszanie składników powinno być przeprowadzone bardzo szybko. Operacje tę wykonuje się w specjalnych głowicach mieszających. Formowanie pianek poliuretanowych można przeprowadzać metodą periodyczną (w formach) hmrSra waz metodą spieniania miejscowego.

u Metoda periodyczna polega na spienianiu komponentów w specjalnych formach. Formuje się w ten sposób elementy dla przemysłu motoryzacyjnego, opakowania ochronne i mniejsze elementy konstrukcyjne.

□ Cląpłe formowanie pianek poliuretanowych polega na wylewaniu komponentów na przenośnik w kształcie koryta. U formo* długie bloki pianki mogą. być cięte zależnie oa przeznaczenia na różne kształty. Istotą metody spieniania miejscowego jest' wytwarzanie pianki w miejscu zastosowania, w którym zostaje ona na stałe Metodą tą wytwarza się głównie izolację termiczną i akustyczną oraz wypełnienia elementów konstrukcyjnych podczas montażu.

a Spienianie miejscowe wykonuje się przez wylewanie komponentów lub ich nakładanie za pomocą specjalnego pistoletu natryskowego, system natryskowy nakładania pianki jest stosowany przy izolowaniu dużych zbiorników lub pomieszczeń Wspólną cechą porowatych poliuretanów są bardzo dobre właściwości izolacyjne, odporność na działanie czynników atmosferycznych i chemicznych oraz wysoka odporność cieplna wynosząca co najmniej I00°C Gęstość pozorna pianek poliuretanowych zależy od ich rodzaju i waha się w bardzo szerokich granicach: 10-1100 kg/m\

•    Miękkie pianki poliuretanowe stosuje się w przemyśle meblarskim do wyściełania siedzeń i oparć oraz materaców, do kam ino-wanta tekstyliów dla potrzeb przemysłu odzieżowego, do wyrobu miękkich pokryć siedzeniowych w przemyśle motoryzacyjnym i lotniwtym oraz w innych środkach transportu, do wytwarzania izolacji termicznej i akustycznej w budownictwie oraz ao produkcji opnkowań

•    Sztywne pianki poliuretanowe odznaczają się wybitnie niskim przewodnictwem cieplnym (nieosiągalnym przy innych materacach termoizolacyjnych), znaczną wytrzymałością na ściskanie, wysoką zdolnością pochłaniania dźwięków, odpornością na długotrwałe działanie temperatury w zakresie: od -50 do < I20°C, bardzo dobrą przyczepnością do innych materiałów. Zależnie od warunków wytwarzania mogą one zawierać 50-90°A> komórek zamkniętych Pianki tego typu stosuje się głównie w charakterze iioładi termicznej urządzeń 2 instalacji chłodniczych w transporcie i budownictwie.

1    Półsztywne pianki poliuretanowe charaktery zują się właściwościami tłumienia wstrząsów, wysoką odbomosetą. dżwwko-chłonnością, właściwościami termoizolacyjnymi oraz wyższą wytrzymałością na rozciąganie niż pianki miękkie. Z materiałów tych wytwarza się izolację cieplną i akustyczną ścian, stropu i podłogi, dolne warstwy wyściófck tapicerskich, a przede wszy stkim tżw "bezpieczne elementy formowe” do pojazdów samochodowych, jak np.: wyścielenia desek rozdzieleń ch, podfckiebukó* podpórek, przysłon słonecznych