PTDC0040 (3)

55

Dwóch pokojowców jego tak uraozę,

Że się ich pamięć, ten stróż mózgu, w parę,

A władz siedlisko zamieni w alembik.

Gdy snem zwierzęoym ujęoi jak trupy Spoczywać będą, czegóż nie zdołamy Dokazać wtedy ze śpiącym Dunkanem?

Czego nie złożyć na jego pijaną Służbę, na którą spadnie cała wina Naszego mordu?    .

..........................................

MAKBET:    Niech się więc stanie I Wszystkie moje siły

Nagnę do tego okropnego czynu,

Idźmy i szydźmy z świata jasnym czołem:

Fałsz serca i fałsz lio muszą iść społem.

(akt I, so. 7, przekł. J. Paszkowskiego)

Stroną argumentującą jest w tym dialogu Lady Makbet, stroną pozyskiwaną dla zamierzonego czynu - Makbet. Wymiana replik, niewspółmiernych treściowo, jako że strategia perswazyjna zakłada większą aktywność strony argumentującej, ma w tej scenie charakterystyczny przebieg o dużym znaczeniu dla koncepcji uozestniozą-oyoh w niej postaoi.Wypowiedzi Makbeta świadozą o słabnącym stopniowo oporze przed dokonaniem zabójstwa. Rozważanie dobrodziejstw Dunkana i własnej, dopiero co zdobytej pozyoji ustępuje miejsoa najpierw deklaracji postępowania w duchu tego, "oo jest godne męża", ale zasada ta musiała być bardzo słabo ugruntowana w przekonaniach bohatera, albo wyjątkowo nieprecyzyjna w szczegółach, skoro w końcu ze wszystkioh skupułów pozostała jedynie obawa przed konsekwencjami nieudanego czynu. Tak szybka ewolucja stanowiska Makbeta świadczy nie tyle o perswazyjnych umiejętnościach małżonki, co o określonych predyspozyojaoh postaci. Trafna interpretacja tej sceny poprzez wnikliwe rozpatrzenie dialogu to niezwykle ważny argument w dyskusji nad ideą Szekspirowskiego dzieła i decydująca przesłanka oceny kunsztu w kreowaniu postaoi.

Również argumenty, jakimi posługuje się Lady Makbet, są niezwykle wymowne. Żądna władzy i zaszczytów kobieta nie kusi męża mirażem korzyśoi, jakie staną się udziałem ioh obojga po zamordowaniu Dunkana - a byłaby to przecież postawa najbardziej naturalna. Inspiratorka mordu apeluje najpierw o konsekwencję postępowania, o wytrwanie w woli osiągnięcia kiedyś zamierzonego celu, o świadectwo miłości mężowskiej. A kiedy to nie wystarcza, daje przykład odrażającego czynu, który gotowa byłaby popełnić dla