PwTiR075

148 Rozdział 6

tego rozdziału rozporządzenia dotyczącego obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych z 2002 r., a także statutu tej organizacji. WOPR współdziała w realizacji swoich zadań z organami administracji publicznej oraz osobami fizycznymi i prawnymi prowadzącymi działalność w zakresie kultury fizycznej i turystyki.

WOPR jest obowiązane i uprawnione nic tylko do organizowania pomocy i ratowania osób na wodach, ale także do prowadzenia profilaktycznej działalności w zakresie bezpieczeństwa osób oraz stwierdzania zagrożeń bezpieczeństwa osób na swoim terenie. Ma ono prawo występowania do kierowników położonych nad wodą obiektów i urządzeń wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych oraz do organizatorów imprez w dziedzinie kultury fizycznej, rekreacji i sportu, odbywających się na wodzie lub nad wodą, z pisemnym lub ustnym wnioskiem o usunięcie stwierdzonych zagrożeń bezpieczeństwa osób. WOPR jest też uprawnione do występowania do organów administracji samorządowej oraz dyrektora parku narodowego o nakazanie usunięcia tego rodzaju zagrożeń, jak również o wstrzymanie eksploatacji lub zamknięcie określonych obiektów, urządzeń lub obszarów.

Trzeba podkreślić, że nadal obowiązuje - wspomniane już w punkcie 3 tego rozdziału podręcznika - rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne z 1997 r. Wkrótce jednak ma być ono zastąpione przez nowe rozporządzenie, którego projekt z marca 2007 r. jest wciąż w uzgodnieniach międzyresortowych. W odniesieniu do bezpieczeństwa nad wodą projekt ten ustala zasadę odpowiedzialności jednostek samorządu terytorialnego za odpowiednie wyznaczenie i oznakowanie wodnych szlaków turystycznych oraz umieszczenie i konserwację znaków. Na terenie parku narodowego tę odpowiedzialność ma ponosić dyrektor parku. Niewątpliwie zasada ta powinna być ustalona w ustawie o kulturze fizycznej z 1996 r., a nie w jej akcie wykonawczym. Podobne zastrzeżenia i wątpliwości wywołuje też ustalenie projektowanego rozporządzenia, że w zakresie nieuregulowanym jego szczególnymi postanowieniami, dotyczącymi odpowiadania gmin za wyznaczenie, oznakowanie i konserwację wodnych szlaków turystycznych, oraz określającymi zakres pojęcia „zapewnienie warunków bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne”, odpowiada organizator imprezy. Ma się to odnosić do niezapewnienia warunków bezpieczeństwa oraz nieprzestrzegania zasad i warunków bezpieczeństwa podczas zorganizowanych imprez turystycznych, wycieczek szkolnych, zawodów sportowych i innych imprez z zakresu kultury fizycznej na wodach. Trudno powiedzieć, żeby miały to być jasne przepisy prawne. Również tzw. materii ustawowej dotyczy ustalenie projektowanego rozporządzenia Rady Ministrów z 2007 r., że osoby fizyczne uprawiają sport, rekreację ruchową i turystykę na wodach na własne ryzyko i własną odpowiedzialność. Jest to sformułowanie zbyt szeroko ujęte, trudne do pogodzenia z rodzajami i zasadami odpowiedzialności cywilnej, w tym z wyżej przytoczoną zasadą dotyczącą wodnych szlaków turystycznych. Określenie „na własną odpowiedzialność” wyraża brak odpowiedzialności cywilnej innych podmiotów prawa za poniesioną szkodę, jak to już w punkcie 3 tego rozdziału podręcznika zostało stwierdzone w odniesieniu do analogicznej, projektowanej regulacji dotyczącej bezpieczeństwa w górach. Powyższe ustalenia projektowanego aktu wykonawczego z 2007 r. wykraczają poza zakres delegacji ustawowej, zawartej w ustawie o kulturze fizycznej z 1996 r.

Projektowane rozporządzenie Rady Ministrów z 2007 r. ma odnosić się do bardzo szeroko rozumianych obszarów wodnych, obejmujących w szczególności kąpieliska, pływalnie, parki wodne oraz tereny przyległe, przeznaczone do kąpieli, pływania oraz uprawiania turystyki wodnej, rekreacji ruchowej i sportów wodnych. Na tych obszarach gminy oraz podmioty prowadzące nad wodą działalność w zakresie kultury fizycznej będą miały obowiązek zapewnienia warunków' bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne. Polegać to będzie zwłaszcza na:

•    zagospodarowaniu, użytkowaniu i utrzymaniu obszarów wodnych, urządzeń i obiektów nad wodami w sposób zgodny z warunkami bezpieczeństwa;

•    zapewnieniu warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, co należy do zadań WOPR i innych organizacji ratowniczych;

•    określeniu i upowszechnieniu zasad korzystania z kąpieliska, pływalni i parku wodnego oraz terenów przyległych;

•    trwałym i widocznym oznakowaniu kąpieliska, pływalni i parku wodnego oraz terenów przyległych (zwłaszcza wytyczeniu stref głębokości wody, określeniu rodzaju linii brzegowej i ukształtowania dna oraz możliwych zagrożeń dla życia i zdrowia osób);

•    informowaniu o warunkach pogodowych i ostrzeganiu o niebezpieczeństwach (zwłaszcza o temperaturze wody i powietrza oraz wysokości fali i sile wiatru);

•    działalności profilaktycznej i edukacyjnej w zakresie bezpieczeństwa nad wodami.

Podobnie jak w odniesieniu do bezpieczeństwa w górach, projektowane rozporządzenie z 2007 r. w porównaniu z rozporządzeniem z 1997 r. ujmuje wyraźnie szerzej powyższe ogólne podstawy zapewnienia bezpieczeństwa podczas przebywania nad wodą. W tym zakresie wskazany projekt niewątpliwie słusznie zwraca uwagę na znaczenie profilaktyki, edukacji oraz rozpowszechniania informacji o niebezpieczeństwach grożących nad wodą.

Niezbyt liczne postanowienia projektowanego rozporządzenia Rady Ministrów z 2007 r. mają dotyczyć obowiązków osób fizycznych korzystających