Pędzący film

.JAM .beze;

Kiedy wieczorem przychodzą na dworzec ! patrzą w ISnje wydłużone szyn.

Widzą w nich splot .barw mieniących jak morze, I czuję świata pędzący film.

To nic, że ekspres nie idzie z New-Yorku, Że sam nie jestem na dworcu w Chicago, Ten sam w New-Yorku tragarz znosi worki, Ten sam w Maladze spija się malagą.

Pociąg jak taśma, na dworzec przypływa, Odległych krain oddechu w nim drży ból, Tęsknotą tętni gwizd lokomotywy,

Która w ciemności wyrasta jak symbol.

i czuję wraz z nim ostry krzyk Zachodu, Ekspres przywozi zmysłów Wschodu dotyk — — Południe — Północ — idzie wiecznie młody

tLC2.0"CyK.