rozdział 5 (8)

152

Rozdział V Wyceno aktywów i zobowiązał! według Międzynarodowych Standów

tość godziwa na dzień ostatniego przeszacowania pomniejszona o późniejsze rżenie oraz łączną kwotę późniejszych odpisów z tytułu utraty wartości.

Wartość godziwa dla celów przeszacowania powinna być ustalona sób wiarygodny, przy czym punktem odniesienia nie musi być aktywny iy^ W przypadku gruntów, budynków lub specjalistycznych maszyn i urządzeńpj, stawą do ustalenia wartości godziwej jest na ogół oszacowanie profesjom^ go rzeczoznawcy. Jednakże korzystanie z usług zewnętrznych, niezależnychjj cencjonowanych rzeczoznawców nie jest obowiązkiem jednostki. Ogólnie biorąc, ważne jest nie tyle to, kto szacuje wartość godziwą, ile to, w jaki sób ten szacunek został przeprowadzony. Jeżeli nie ma dowodów dotyczą^ wartości rynkowej składnika rzeczowego majątku trwałego, to jednostka nsoj oszacować wartość godziwą, wykorzystując np. metodę dochodową lub me** kosztu odtworzenia.

Przeszacowania należy przeprowadzać na tyle regularnie, aby wartość bilą sowa nie odbiegała istotnie od wartości, która zostałaby ustalona przy zastosoią niu wartości godziwej na dzień bilansowy. Częstotliwość przeszacowań jest u& leżniona od zmian wartości godziwej. Składniki majątkowe, których wartość & dziwa podlega znaczącym i nieregularnym zmianom, powinny być przeszacost wane corocznie. W przypadku aktywów, których wartość godziwa podlega n* wielkim wahaniom, przeszacowania mogą być dokonywane z mniejszą częsttó wością (co trzy lub pięć lat). A zatem jednostka stosująca model wartości godz-wej powinna przyjąć określony harmonogram przeszacowań oraz procedur) a pewniające systematyczną weryfikację zgodności wartości księgowej z wartości godziwą.

Przeszacowanie danego składnika rzeczowego majątku trwałego powoda konieczność przeszacowania całej grupy aktywów, do której należy ten składni Aktywa należące do danej grupy w zasadzie powinny być przeszacowywanerw nocześnie. Dopuszczalne jest jednak przeszacowywanie etapowe pod waninkiec że proces ten kończy się w krótkim czasie oraz że przeszacowania sąaktualizosr ne. Wycenę rzeczowego majątku trwałego prezentuje przykład 2.

Przykład 2

W styczniu 2xx1 roku jednostka nabyła środek trwały. Wartość początkową ustalono* 400 000 zł. Przyjęto 10-letni okres amortyzacji i liniową metodę naliczania odpisów. końcową uznano za nieznaczącą. Na 31.12.2xx3 jednostka dokonuje przeszacowania sitek |g. Wartość godziwa oszacowana przez rzeczoznawcę wynosi 420 000 zł. Ustalimy wartość ^nsową na koniec 2xx1, 2xx2, 2xx3, 2xx4 i 2xx5 roku przy założeniu, że:

Hpo 31.12.2xx3 nie były konieczne ponowne przeszacowania.

■nie zmieniły się pierwotne szacunki dotyczące okresu i trybu zużycia środka trwa*ąe«» W jego wartości końcowej.

f) od momentu początkowego ujęcia nie zanotowano przesłanek utraty wartości_