SAM62 (2)

Wda pomyto Mjrantam w XX i XXI wieku    Główne kierunki, fakty, ludzie, wyd*?^,

istotniejsze poglądy trzech państw na teraźniejszość i przyszłość spraw europejskich oraz rolę Niemiec, Francji i Polski w ich kształtowania Mówił o punkcie zwrotnym historii", w którym znajduje się Europa, co

mąże się z potrzebą kształtowania skutecznych form dobrosąsiedzkiego współdziałania, opartego na wartościach demokratycznych, bezpieczeństwie i dążeniu do dobrobytu. Szczególną wagę Deklaracja pnywiązy. wała do roli instytucji europejskich w budowie zrębów jednoczącej się Europy, a zwłaszcza Wspólnoty Europejskiej i Rady Europy. W zakresie polityki bezpieczeństwa wskazywano na dużą rolę Unii Zachodnioeuropejskiej i Paktu Północnoatlantyckiego. Wyeksponowane zostało także znaczenie takich dokumentów, jak Karta Paryska oraz dwustronne układy polsko-francuski i polsko-niemiecki z 1991 r. Punkt siódmy Deklaracji mówił o niemieckim i francuskim wsparciu Polski i innych państw znajdujących się w okresie wielkiego przełomu, w nawiązywaniu dialogu politycznego z Zachodem. Istotne było stwierdzenie, że Francja i Niemcy popierają wszelkie działania na rzecz zbliżenia Połsb i pozostałych nowych demokracji do Wspólnoty Europejskiej. Nalegali cne na szybkie zawarcie układów o stowarzyszeniu z demokracjami Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej’'.

Karta Raryska nowe) Europy - dokument podpisany podczas konferencji ni szczycie państw Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, dnia 21 Mopeda 1990 r. w Paryżu (podpisany mJn. przez pohteąp premiera I Mazowieckiego). Ze względu na moment M-rtotyonji w którym odbywał się ten „szczyt". Kartę Paryską uważa nę a Oficjalne zamknięcie okresu konfrontacji oraz otwarcie nowej ery nr stosunkach europejskich. Jej sygnatariusze położyli nacisk nkL a> uśdśłcnie przyjaźni między państwami KBWE, wypracowana metod zapobiegania konffletom oraz pokojowe rozwiązywanie Sporów I rozbrojenie. W ramach tzw. ludzkiego wymiaru KBWE wskazano na ochronę tożsamości mniejszości narodowych, praw i wolności osobistych i politycznych oraz konieczność istnienia ich efektywnych gwarancji, a także wysiłki podejmowane na rzecz rozbrojenia i rokowania w sprawie środków budowy zaufania i bezpieczeństwa Powołano mJn. Centrum Zapobiegania Konfliktom z sle-dzfeą w Wiedniu oraz Biuro Wolnych Wyborów z siedzibę w Warsza-«śe (idshrta wymianę Informacji dotyczących wyborów w państwach wchodzących w skład K0WE)

Kfcrun** hMW

Trójkąt Weimarski w kształcie nadanym przez inicjatorów spotkania ■e miał być organizacją w rozumieniu prawa międzynarodowego, a ra-ctej specyficznym forum dyskusji, wymiany poglądów na temat najważ-meyssych aspektów polityki międzynarodowej oraz instytucją inspirującą współpracę francusko-polsko-niemiecką w różnych dziedzinach.

Powstanie Trójkąta stwarzało szansę na wzrost pozycji Polski w polityce międzynarodowej i umożliwiło nawiązanie nie tylko trójstronnych stosunków, ale zdynamizowanie relacji bilateralnych polsko-niemieckich i polsko-francuskich. Nie ulega wątpliwości, że to od postawy i zaangażowania obu tych mocarstw zależało tempo rokowań i warunki przyjmowania Polski w mniejszym stopniu do NATO i zdecydowanie większym do struktur europejskich. Dezaprobata lub niechęć jednego z tych państw mogły wystarczyć, aby ambitny zamiar związania Polski i Unią Europejską został storpedowany i zatrzymany na wiele lat

W dniu 17 marca 1992 r. minister Skubiszewski na posiedzeniu Komisji Zagranicznej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej stwierdził, że współpraca na linii Warszawa-Berlin-Paryż stanowi priorytetowy cel polskiej polityki zagranicznej i zapowiedział intensyfflcację działań w kierunku pogłębienia tej kooperacji. Spotkanie w Weimarze określił jako ■początek współdziałania skoncentrowanego wokół spraw strategicznych związanych z obszarem o kapitalnym znaczeniu dla polityki europejskiej". Stwierdzi! ponadto, iż utrwalenie formuły Trójkąta Weimarskiego „może odegrać istotną rolę w umacnianiu pozycji Polski w Europie**.

Francji i Niemcom zależało, aby działalność Trójkąta stała się symbolicznym wyrazem przezwyciężania podziału Europy, jednocześnie miała być wyraźnym przesłaniem świadczącym o zainteresowaniu dwóch największych państw Wspólnoty Europejskiej pomyślną transformacją regionu środkowoeuropejskiego. Dla Polaków zaś było istotne, by Francja równoważyła zaangażowanie Niemiec w Europie Środkowo-Wschodniej oraz powściągała ich ambicje do odgrywania dominującej roli w tej części kontynentu. Ważne jest to, iż Warszawa aspirowała

217 ■