Scan10100

12.    Wiewiórki w dziuplach

Przybory: Szarfy lub małe obręcze.

Przygotowanie: Ułożone z szarf (obręczy, kółek od

sersa) kółka na ziemi — to dziuple. W każdej dziupli jest jedna wiewiórka (dziecko).

Zabawa: Wiewiórki biegają w różnych kierunkach, omijając dziuple. Na zawołanie: ,,Lis idzie!” — każda wiewiórka wskakuje do najbliższej dziupli i przysiada.

Odmiana

Przygotowanie: Dzieci dobierają się trójkami i stają na obwodzie dużego koła, jedna trójka od drugiej w oddaleniu 2 — 3 kroków. Dwoje dzieci zwraca się przodem do siebie i podaje ręce tworząc dziuplę dla wiewórki. Trzecie dziecko jest wiewiórką i wchodzi do środka. Jedna wiewiórka nie ma dziupli.

Zabawa: Wiewiórki wychodzą na spacer i na sygnał zmieniają miejsca. Wtedy bezdomna wiewiórka korzysta z okazji i zajmuje wolną dziuplę.

13.    Dzieci i pszczoła

Przygotowanie: Wyznaczony teren zabawy, z boku dom dla dzieci, pozostała część to łąka.

Zabawa: Dzieci biegają swobodnie po łące, zbierają kwiaty, a gdy usłyszą brzęczenie pszczoły (głosem naśladuje wychowawczyni) uciekają do domu. Gdy pszczoła przeleci, powracają znowu na łąkę.

14.    Drzewa i liście

Przybory: Szarfy dla połowy grupy dzieci (najlepiej koloru zielonego).

Przygotowanie: Dzieci dobierają się parami. Jedno otrzymuje szarfę (jest zielonym liściem), drugie staje swobodnie na sali (jest drzewem).

Zabawa: Liście swobodnie wirują między drzewami (dzieci biegają), co pewien czas przysiadają (liście spadają na ziemię). Na znak burzy — wielokrotne uderzenie w bębenek — wiatr zgarnia liście pod ścianę (dzieci szybko, bez potrącania biegną pod ścianę), a drzewa kołyszą się w jedną i w drugą stronę (skłony tułowia w lewo i w prawo). Dzieci-liście stają twarzami do ściany. W tym czasie dzieci-drzewa zmieniają miejsca i stają tyłem do liści. Każdy liść musi jak najszybciej znaleźć swoje drzewo. Potem następuje zmiana ról i zabawę powtarzamy od początku.

15.    Gospodyni i ptactwo domowe ²-    _

Przybory: Znaczki dla gołębi i kurek.

Przygotowanie: Z boku sali wyznaczony gołębnik,

a w nim gołębie — połowa grupy dzieci, z drugiej strony — kurnik, a w nim pozostałe dzieci — kurki. Z boku dom gospodyni, a w nim jedno dziecko — gospodyni.

Zabawa: Gospodyni wychodzi z domu i sypiąc groch gołębiom nawołuje: „Duś, duś, duś!” Gołębie wylatują z gołębnika i lecą do gospodyni, zbierają ziarenka (przysiad i pukanie palcem o podłogę). Z budy wyskakuje Burek (wyznaczone uprzednio dziecko, które siedzi z boku sali) i szczeka na gołębie, które uciekają do gołębnika. Gdy Burek wróci do budy, gospodyni woła kurki, które wybiegają z kurnika i biegną po ziarenka. Gdy Burek je spłoszy, uciekają do kurnika wołając: „Kokkodakl”. W zabawie można zmieniać role.

16.    Myszki i kot

Przybory: Woreczki, klocki, pudełka od zapałek.

Przygotowanie: Wyznaczona spiżarnia, a w niej

5* 67