Scan10101 (2)

rogi podawania leków

Rozdział

9

i zapoznaniu się z rozdziałem czytelnik inien zrozumieć:

powody, dla których podczas resuscytacji konieczny jest dostęp dożylny,

jakim sprzętem należy się posłużyć w celu uzyskania dostępu dożylnego,

techniki kaniulacji żył centralnych,

zalety i wady kaniulacji żył obwodowych i centralnych,

potencjalne powikłania związane z kaniulacją żył,

wykorzystanie drogi doszpikowej i dotchawiczej do podawania leków.

prowadzenie

anie dostępu do układu krążenia w czasie C jest niezbędne, ponieważ umożliwia:

fccdawanie leków,

•ccawanie płynów,

Ło eranie próbek krwi,

B|rmulację endokawitarną.

jawania leków podczas resuscytacji najczęś-<orzystywana jest droga dożylna, ale jeśli nie się uzyskać dostępu dożylnego, leki można po-dotchawiczo lub do jamy szpikowej.

stęp dożylny

wej wynosi w przybliżeniu 30 sekund, a z żyły obwodowej — 5 minut. Dlatego jeśli pacjent ma założony dostęp do żyły centralnej, stanowi on preferowaną drogę podaży leków, jeśli natomiast nie ma dostępu do żyły centralnej, najdogodniej i najszybciej można uzyskać dostęp do żyły obwodowej. Niezmiernie ważne jest aby przy wykorzystywaniu żyły obwodowej do podaży leków powodować przyspieszenie dotarcia leku do krążenia centralnego, np. przez przepłukanie kaniuli obojętnym płynem czy uniesienie kończyny.

SPRZĘT_

Do uzyskania dostępu do żyły wykorzystuje się różne kaniule. Ich rozmiar podaje się w jednej z dwóch skal:

•    standardowa skala wielkości (Standard Wire Gau-ge — SWG) — często oznaczana literą G; średnica kaniuli zwiększa się w miarę jak obniża się podawana w tej skali liczba;

•    skala francuska (French Gauge — FG) — średnica kaniuli zwiększa się proporcjonalnie do liczby oznaczającej rozmiar.

Długość kaniuli zazwyczaj zwiększa się wraz ze wzrostem jej średnicy.

Kaniule na igle są szeroko stosowane do zapewniania dostępu dożylnego. Są one dostępne w różnych rozmiarach. Tego typu kaniule można wprowadzać zarówno do żył obwodowych jak i centralnych. Wszystkie mają standardowe końcówki do połączenia z zestawem do przetoczeń, a niektóre z nich posiadają też dodatkowy wyposażony w zastawkę port do wstrzyknięć, przez który można podawać leki.

dożylna jest najlepsza do podawania leków as resuscytacji. Jeżeli pacjent ma już wcześ-Dżoną kaniulę do żyły i jest ona drożna, nale-i wykorzystać w pierwszej kolejności. Gdy ko-jest wprowadzenie kaniuli, wybór żyły — ob-vej lub centralnej — zależy od sprawności i docenia osoby wykonującej ten zabieg oraz do-:i odpowiedniego sprzętu. W trakcie RKO ■yążenia z żył centralnych (podobojczykowej yjnej wewnętrznej) przez serce do tętnicy udo

Cewniki typu Seldingera stosuje się głównie do kaniulacji żył centralnych. Stosunkowo małą igłą nakłuwa się żyłę i wprowadza przez nią tępo zakończoną, giętką prowadnicę. Po uprzednim poszerzeniu miejsca nakłucia rozszerzadłem wsuwa się po prowadnicy duży cewnik. Dzięki tej metodzie można do żyły wprowadzić cewnik o dużej średnicy (12-14 G, czyli 7-8,5 FG) bez potrzeby stosowania grubych igieł

ALS 99

Europejska Rada Resuscytacji